Eindelijk, de ‘regentijd’ is voorbij. Voor de komende periode zal de temperatuur beduidend kouder zijn, maar wel met veel meer ruimte voor de zon. En dat voelt goed. De huismussen eten dagelijks van onze voeder-boomstam en knoeien daarbij nogal. Dus op de grond valt er genoeg te halen en ook de bosmuisjes maken hier dankbaar gebruik van.
Nog fijner dan foto’s vanachter glas te maken, is zelf eropuit trekken. Laten we nou gezegend zijn met een bos ‘binnen handbereik’. Op 5 minuten afstand zijn we het bos bij Remmerstein ingelopen. En meer mensen hadden dat plan opgevat. Dus al snel de hoofdroute verlaten en de zijpaden opgezocht. Daar kon je hele stukken lopen zonder passanten. De zon zorgde voor mooie sfeerplaatjes. Genieten.
Ook het mos op de bomen ziet er bijzonder uit, als er licht op valt:
Verder is associatief denken niet al te moeilijk, als je dit soort taferelen ziet:
Bij de eerste foto moest ik aan een klok denken. De tijd: iets over half twaalf. En daarnaast een beuk in de spotlight die een pirouette maakt, de ‘rok’ uitwaaierend in het rond. Toegegeven, een beetje fantasie moet je wel hebben. Maar als je de Narnia-boeken van C.S. Lewis hebt gelezen, dan zie je toch meer dan bomen en blad.
En wat dacht je van al die zwammen, kunstzinnig toch!
Deze wandeling stond niet zozeer in het teken van de bosvogels, hoewel we die heus wel hebben gezien en gehoord. Zoals kruisbekken, goudhaantjes, glanskoppen, mezen en uiteraard de grote bonte specht. Het was opademen in de natuur en je verwonderen over de schoonheid ervan:
