Het staat te gebeuren hoor… de lieve lente komt. Ondanks de kou van afgelopen dagen zijn er overal tekenen van hoop. Zoals deze vrolijke krokussen. Vandaag vloog er tijdens het fietsen een vlieg in mijn oog. Irritant natuurlijk, maar ook dat is een bode van het voorjaar: wanneer vliegjes verschijnen, keren vogels terug naar hun broeddomeinen.
In mijn vorige blog schreef ik over de spiegels van eenden. Hieronder de witte spiegel van de krakeend en ook de blauwe spiegel van de wilde dameseend is goed zichtbaar. Verder hadden de wilde eenden het opengebleven stukje zwemvijver voor zichzelf terwijl meerkoeten vanaf de ijs-kant toekeken.
Het waterlaagje bij de Kooiweg is ook bevroren. Daar bevinden zich steeds wat meeuwen en als je er dan wat langer naar kijkt, gaan er dingen opvallen. Bij de eerste foto wist ik eerst niet goed wat er nou vreemd aan was. Tot ik doorhad dat het kwam omdat er nog geen poten van de stormmeeuw zichtbaar waren, terwijl hij de grond al bijna raakt. Vaak komen de poten op het laatste moment pas tevoorschijn. Of, zoals bij de kokmeeuw, er verschijnt er maar één en zo wordt de landing ook daadwerkelijk uitgevoerd. Op een poot. Het verenpak is aardig aan het veranderen, vogels gaan van winterkleed naar zomerkleed. Dat is goed te zien bij de onderste twee kokmeeuwen. Het rechter exemplaar heeft al een aardig zwart koppie terwijl links nog flink moet bijkleuren.
Meeuwen vind ik een lastige groep om te determineren, er zijn zoveel variabelen aan verendek binnen een soort. Toch zijn het prachtige wezens, zoals deze fraaie jonge kokmeeuw.
Er vloog een roofvogel laag over het gras. Eerst dacht ik aan een torenvalk, maar het vlieggedrag was anders. Het bleek een sperwer te zijn die even plaatsnam op dit kastje om vervolgens in het weiland te landen. Niet vanwege een prooi, er viel niets te halen. Ik weet eigenlijk niet of vogels ook wel eens ‘zomaar’ iets doen, of dat er altijd een reden zit achter hun gedrag.
Vanmiddag scharrelde deze egel zijn kostje bij elkaar langs de slootkant, naast een weg langs een voetbalveld. Echt zo’n plek waar je zomaar aan voorbij zou gaan. Daar zo’n verrassing tegenkomen is extra leuk!
Of een o zo gewone blauwe reiger die net even fraai langs de rietkraag opvliegt. Lucky shot.
Lopend over het vlonder schoot er iets onder vandaan. Deze haas maakte zich haastje-repje uit de voeten.
Op de terugweg was de lucht plotseling vol wulpengeroep. Niet zomaar wat, ik denk wel tegen de twintig. Wauw, dat beloofd wat voor het broedseizoen. Baltsende wulpen zijn een belevenis!
