Vandaag hebben we onze grenzen verlegd. We zijn naar een voor ons nieuw natuurgebied gegaan en hebben daar ongeveer 13 kilometer gelopen. Normaal gesproken heb ik prima 5 kilometer ‘in de benen’, maar moet het niet veel gekker worden. Als je ondertussen ook nog eens vaak stopt, dan kun je over die weinige kilometers heel lang doen. Dit keer dus een fikse route afgelegd en pas op het eind vond ik het welletjes. En dat mag ook wel, we zijn ruim 5 uur op pad geweest.
We waren vroeg op en om 7 uur liepen we het Deelerwoud binnen. Wat een prachtig natuurgebied, vol afwisseling van open stukken en bos. Op die open plekken was het licht een beetje hard en heiig en we liepen steeds tegen de zon in te kijken. Maar tussen de bomen was het sprookjesachtig:
Vinken en boompiepers waren in grote getale aanwezig. De zang van een boompieper lijkt op die van een vink, maar dan met een alarmriedeltje erachteraan. Ze maken hele grappige zweefvluchten en belanden dat weer in de boomtoppen. Ook de boomleeuwerik liet zich zien en horen. Lijkt wat uiterlijk betreft op de boompieper, maar heeft een duidelijke wenkbrauwstreep en een hele korte staart.
Bovenstaande vogeltjes vallen onder de spreekwoordelijke categorie KBV’tjes (kleine bruine vogeltjes). Er waren ook markantere soorten te bewonderen zoals de gekraagde roodstaart en de bonte vliegenvanger. Van beide soorten hebben we meerdere exemplaren op diverse plekken gezien. Leuk, op die manier raak je er een beetje vertrouwd mee.
Op een gegeven moment kwamen we vlak bij een autoweg, we sloegen een zijpad in zagen daar een paar grauwe vliegenvangers. Terwijl we ze volgden met de verrekijker, verdween er één in een boom. Ah, een nestje wellicht. En jawel, pa en ma vlogen af en aan om het grut van eten te voorzien. Daar hebben we even bij stilgestaan en ik heb er deze opname van gemaakt, met de zang van deze soort eronder gemonteerd.
Uiteindelijk hebben we 28 vogelsoorten in dit gebied waargenomen. Uiteraard is er in zo’n bos veel meer te zien dan alleen vogels. Als je eenmaal bewust op de omgeving let dan zie je zoveel meer. En ook al kan ik veel daarvan niet duiden, ik verwonder mij wel over allerlei bijzondere verschijnselen. Zoals het witte ‘zakje’ dat tegen bast geplakt zat, of de gele boomzwammen of de roestkleurige mossen op dood hout. De natuur zit wonderlijk in elkaar.
