Zondag de paden op, de lanen in geweest in het bos even verderop. Wat een zegen dat we in zo’n prachtige omgeving wonen! Het is weer paddenstoelentijd. Bij deze geschubde inktzwammen hebben we een tijdje stilgestaan. Op de eerste foto zie je al een inktrandje ontstaan, onderaan. En bij de tweede foto druipt het inkt ervanaf. Jeff heeft gedemonstreerd dat je daadwerkelijk met de inkt van de zwam kan schrijven en ik heb het vastgelegd:
We kwamen ook nog een fraaie rups tegen van de meriansborstel. Een nachtvlinder vernoemd naar de bekende vlinder- en insectenschilderes Maria Sibylla Merian. Verder verwijst de naam wellicht naar de opvallende borstels op de rug van de rups.
Gisteren was ik weer vroeg in het Binnenveld, daar vloog deze torenvalk in mooie ochtendkleuren:
Heel erg in de verte vloog iets groots, met twee chaperonnes. Dat vergezellen was niet gezellig bedoeld, eerder een aanmaning om snel ‘de biezen te pakken’. En dat deed deze rode wouw dan ook maar.
Het duurde even voor de bewolking openbrak en zo ruimte bood voor zonlicht.
En juist de zonnestralen zorgden ervoor de kleuren van deze wilde eend ervanaf spatten:
Er zijn weer aardig wat dodaars te bekennen, schichtig en schuw, maar deze kon ik vastleggen.
Terwijl mijn blik op de mini-fuut in de sloot gericht was, gebeurde er in de lucht een heleboel. Snel de camera doorschakelen naar de vliegstand en zo kon ik deze vogelvlucht nog net meepakken.
Vandaag was er weinig zon te bespeuren. Wel fijn op een bankje zitten koekeloeren, maar niet veel beeldmateriaal geschoten. Tot ik net het gebied uit fietste en er in een sloot twee futen aan het vissen waren. Of eigenlijk was pa (of ma) op jacht naar voedsel en het jonkie was erg goed in bedelen. Dat ziet er zo uit:
De visvangst viel zeker niet tegen:
Maar ja, dan is de grote vraag wie er met de buit vandoor gaat. Beetje trekken hier en daar…
… maar het kleintje had het nakijken. Misschien toch zelf op zoek gaan?!
