De zon komt al om half 6 op. Dus als je daarbij wilt zijn, moet je erg vroeg opstaan. Dat is gelukt, maar het duurde nog een poosje voor het zonlicht boven de wolkenband uitkwam. En daarmee ook de mogelijkheid om iets van wat ik waarnam via beelden vast te leggen. Want wat je in het veld waarneemt, is toch anders dan de gemaakte foto. En toch, het beeld roept bij mij weer de ervaring op. Samen met de geur, het geluid, de wind en de verwachting. Want je weet nooit wat je te wachten staat.
De bermen raken steeds voller met akkerbloemen, mooi hoe de zonnestralen het frêle bloemblad van de klaproos doorschijnen:
Terwijl ik de weg afloop met de fiets aan de hand, om rustig te genieten van alles, landt er een wulp op het pad. Niet eens zo ver bij me vandaan. Ik had verwacht dat hij er direct weer vandoor zou gaan, maar dat pakt anders uit. Hij stapt op me af en heeft best wat te vertellen. Op het laatst staat de wulp op een paar meter afstand tegen me te oreren terwijl er een vlucht kwetterende spreeuwen vlak over ons heen gaat. Wat een moment.
Even verderop zit er een grutto op een paaltje. Dat is niet ongewoon, maar wel dat hij het prima lijkt te vinden als ik vrij dichtbij weer tot stilstand kom en ook hem op de plaat kan zetten. Sterker, hij krabt zich even lekker achter het oor, poetst de veren wat op en keuvelt een beetje. En dat alles op één poot, je moet het maar kunnen. Leuk detail, op de onderste foto zie je door het gaatje in zijn snavel het gras op de achtergrond.
Het blijkt een beetje het thema van vandaag. Want aangekomen bij het veld waar ik even wilde gaan zitten, zit er een graspieper op de paal tegen me te piepen. Even later gaat hij iets verderop verder met zijn verhaal.
Op mijn krukje genoot ik van een thermoskopje thee en plak ontbijtkoek. En het uitzicht, uiteraard. Plots hoorde ik het weer, van vrij dichtbij. Als ik het moet omschrijven, zou ik zeggen dat er iets verderop een auto staat die men probeert te starten, maar dan zonder succes. Eerst leek het uit het veld te komen, maar het bleek om een vogel in vlucht te gaan. Baltsvlucht, wel te verstaan. Want dit is een watersnip en die wordt ook wel “hemelgeit” genoemd. Het geluid is geen roep maar wordt veroorzaakt door luchtstroming door speciaal gevormde staartpennen. Dus als je eens een blatende geit hoort en niets in de wei ziet staan, kijk dan eens omhoog. Wie weet zie je ze vliegen:
