De Amerongse Bovenpolder is sinds 1 april weer toegankelijk voor publiek. Wij gaan daar graag naar toe, dus zijn blij dat het weer kan. Een leuke binnenkomer waren de slobeenden. Toen we door het weiland liepen, hoorden we een veldleeuwerik. Die gaat maar door met zingen en wij zoeken in het gras want hij moest toch ergens zitten?! Op een geven moment zei Jeff dat we wellicht omhoog moesten kijken, zoiets had hij gehoord in een podcast van Roots. En ja hoor, daar vloog de fladderaar, hoger en hoger tot je alleen nog een klein stipje ziet. Ineens is het hoogste punt bereikt en zeilt de vogel in een vloeiende lijn naar beneden. En dan is het stil. Een mooie les voor ons, als we een veldleeuwerik horen zingen: meteen de lucht in kijken.
Graspiepers, tjiftjafs, fitissen, ze zijn in ruime mate aanwezig en lieten eveneens van zich horen. Ook rietgorzen, roodborsttapuiten, lepelaars en zelfs grote zaagbekken waren te bewonderen. Toen we bijna weer bij het beginpunt waren, zagen we knobbelzwanen. Altijd mooie beesten maar nu kregen we gratis een les in ‘hoe versier je iemand’.
Stap 1: Maak je groot, dus veren omhoog
Stap 2: De verdwijntruc toepassen door sierlijk aan te komen zeilen en dan je kop verbergen
Stap 3: Imposant uit het water komen en je intenties duidelijk maken
Stap 4: Genoeg voor nu, paringsrituelen kosten tijd
Een beetje vaart maken 
en dan steeds verder de nek tussen de veren stoppen.
Het valt niet mee met die vleugels maar… 
kijk me eens stoer zijn!
En zo doe je dat dus.