Van heinde en verre

Steppekievit (links) en gewone kievit

Afgelopen week hebben we een gast van verre op bezoek gehad in het Binnenveld. Een zeer zeldzame verschijning in onze contreien. Het gaat om de steppekievit, die broedt voornamelijk in Kazachstan. Het is een trekvogel die na het broeden wegtrekt naar IsraĆ«l, Eritrea, Soedan en Noordwest India. Hij komt dus van ver en heeft blijkbaar ergens een ‘verkeerde afslag’ genomen. Zo’n zeldzaamheid trekt enorm veel mensen aan, het gebied staat vol met auto’s en er lopen continue mensen met enorme camera’s en telescopen. Uiteraard komen er veel lokale mensen op af, maar ook liefhebbers uit alle uithoeken van ons land (foto links). Naast de steppekievit, die overigens alweer is vertrokken, is er nog een poelruiter hier neergestreken. Deze foerageert in de plas aan de Kooiweg en blijft langer plakken. Deze trekt eveneens veel bekijks (foto rechts), mensen gaan er zelfs plat voor op de grond.

Al met al een heel circus en ik hoop dat deze mooie ruiter snel verder zal trekken, zodat de rust weer kan keren.

Poelruiter

Want het gewone spul is ook prachtig om te zien en juist de rust in de natuur geeft ruimte om op te ademen. Kijk maar eens naar de o zo bekende grutto en tureluur. Op onderstaande foto kan je goed het verschil zien tussen de voorste drie grutto’s en de vier tureluurs daarachter.

Het is best leuk om een bewijsfoto van de steppekievit te hebben, maar het tafereeltje van een houtduif die van de bloemetjes aan het snoepen was (wellicht pikte hij er beestjes tussenuit) deed mij meer:

Wisselvallige weersomstandigheden afgelopen week, toch heeft zo’n zwaarbewolkte lucht ook wel wat:

Gisteren was het een onstuimige dag. Omdat Rakker zich niet meer vertoont, wilde ik naar het andere steenuiltje. Even daarvoor ligt een leuk plasje met een sloot ervoor. Een man was bezig met een reddingsactie, een wilde eend-dame was in nood en kon de sloot niet meer uit. Maar het zag er niet goed uit, ze bewoog zich voort via haar vleugels en maakte zelfs een backflip waardoor de ze op haar rug belande. Ze zal het einde van de dag wellicht niet halen. Gelukkig was er ook nieuw leven in de maak, een knobbelzwaan lag relaxed op het nest de boel warm te houden.

De steenuil zat pal voor de nestkast, hopelijk zijn hier binnenkort uilskuikens te bewonderen!

Een aantal spreeuwen waren neergestreken op een hekwerk en moesten zich goed vastklampen om er niet vanaf te waaien:

Wolken raasden voorbij en met een knalblauwe hemel erachter was de lucht typisch Hollands te noemen.

Vandaag was het wat kalmer weer, zowel mens als dier hoefden zich niet meer schrap te zetten. Toch wat rustiger plaatjes schieten zo en deze aalscholver en buizerd werkten prima mee.

Het komt mij voor dat er dit jaar veel wulpen aanwezig zijn. Ze maken luidkeels hun aanwezigheid bekend en in de lucht zal je ze niet snel over het hoofd zien vanwege hun forse formaat. Gewoon prachtig!