Voor de verandering gisteren een rondje Zandgat gedaan. Nog voor ik het bos indook, werd ik verrast door een vrolijke roodborst die mij zeker wel in de gaten had, maar gezellig door bleef kwetteren. Even later kwam er ook een heggenmus ten tonele en zo had ik al wat leuke plaatjes te pakken. In het natuurgebied zelf kon ik weinig vogelleven ontdekken, wel nog een groene specht gehoord.
Deze dagen veel zonnige periodes gehad. In de tuin is gelukkig nog best wat kleur te bekennen en als het zonlicht er dan een warme gloed aan geeft, dan spatten de tinten ervan af:
Tussen de middag werd het onverwacht zeer aangenaam weer en zonder dat van plan te zijn geweest, heb ik nog een rondje Binnenveld gedaan. In het open veld bij de Kooiweg landden er een drietal grauwe ganzen in een plasdras-gedeelte. Dat gaf een mooi effect, door het opspattende water en hun uitgewaaierde vleugels:
Verder nog een torenvalk die zich al wiebelend op een tak in evenwicht hield. Hij moest zijn staart af en toe gebruiken om niet om te duikelen. In vlucht kun je het mooie verenpatroon goed zien.
In een struik zaten een aantal ‘merel-formaat’ vogels, maar met een andere look. Ze waren erg schuw en vlogen een hoge boom in. Uiteindelijk ben ik doorgefietst en bij het jagershuisje de fiets geparkeerd. Vanaf grote afstand zag ik dat de vogels naar de struik terugvlogen. Telkens als er fietsers aan kwamen, vlogen ze weer de boom in. Dan maar van verre een plaatje geschoten, de camera kan ver weg een stuk dichterbij halen en door de foto bij te snijden, komen er toch redelijk duidelijk kramsvogels in beeld. Geen standaardvogels in dit gebied, dit zullen doortrekkers of wintergasten zijn. Een andere vogel die het eerst hogerop had gezocht was een raaf. Boven in het topje van een boom zat hij te ‘kraaien’. Om even later het veld in te duiken om een prooi (muisje?!) te grazen te nemen. Op onderstaande foto kun je zien dat de bovenkant van zijn snavel voor een groot gedeelte behaard is. Een duidelijk kenmerk van deze markante vogel, evenals zijn opmerkelijke roep. De raaf is erg territoriaal en is een standvogel. Een blijver dus.
Doortrekkers en blijvers, in de Hooilanden is er telkens van alles en nog wat waar te nemen. Dat houdt het spannend.