Gisteren zijn we teruggekomen van een week Terschelling. Genoten van de plek, het weer en de rust. Hoewel die rust vooral sloeg op fietstochten en wandelingen zonder veel mens-verkeer. Wat de wind betreft, die ging bij tijd en wijlen flink tekeer. We kregen windkracht 6 om de oren. En als het gaat om de aantallen vogels, dan was het soms een drukte van belang. Maar daar kom ik straks op.
Eerst maar eens beginnen bij de prachtige zonsopkomst. Op de eerste vakantiedag was dit het uitzicht vanuit ons huisje. MORNING! De natuur in de achtertuin en het strand op een paar minuten lopen, superplekje dus.
Op de fiets togen we naar het Noordzeestrand en daar wachtte ons een bijzondere ontmoeting. Er lag een jonge zeehond op het strand en die bleef liggen waar hij lag. Dichterbij gekomen bleek het beestje een wond te hebben. Niet levensgevaarlijk wellicht, wel sneu. En dat wist hij goed over te brengen via zijn lichaamstaal. Behoorlijk ‘dramaturgisch’, zoals wij dat noemen.
Drieteenstrandlopers zorgen voor een constante vorm van vermaak, terwijl ze langs de vloedlijn heen en weer snellen. Af en toe met elkaar in de clinch, bijna niet te volgen zo snel en bij tijd en wijlen een korte pit-stop houdend. Dan slapen ze met één oog open om de boel in de gaten te houden. Hilarisch, wat ze ook doen. Deze lijkt over het water te lopen.
Even weer terug naar het vakantiehuis, tegenwoordig nemen we vogelvoer mee wat leuke vogelbezoekjes in de hand werkt. Zo kwam er al snel een fazant op af. Die stond te pikken aan de vetbollen dat het een lieve lust was. De mussen moesten even de kat uit de boom kijken en ontdekken wat je toch met die ballen moest doen. De fazant was een goede leermeester en al snel hadden ze de slag te pakken en deden ze niet onder voor hun grote voorbeeld. Ik had drie vetbollen mee maar die moesten al snel worden aangevuld, dus een fikse voorraad gekocht. De fazant heeft een exotisch verenpakket, wat kleuren en variatie betreft.
Op doorreis naar verre, warme oorden zijn de rosse grutto’s die de wadden als tussenstop gebruiken. Enorme aantallen maakten een soort proefvluchten bij de Strieper Kwelder, spectaculair om mee te maken. Het is daar sowieso prachtig en naast de vele rosse grutto’s waren er ook flink wat wulpen, bonte strandlopers, eenden en dat soort watervogels.
Als je van die enorme hoeveelheden ziet, is een enkeling toch ook wel speciaal. Zoals de zilverplevier, die een vast geultje hier had om te foerageren. Heel anders weer dan zijn soortgenoot de goudplevier die vooral de weilanden bevolkten in flinke aantallen. De vogelwereld is machtig interessant, kijkend naar habitat, leefgewoontes, voedsel en gedrag. Zo hebben we genoten van twee kokmeeuwen die met elkaar in de weer waren en wellicht ook op ons reageerden. Jeff en ik zijn het erover eens dat dit koppeltje en hun typische gedrag voor ons het meest speciale was deze vakantieweek. Je kunt er hele verhalen bij verzinnen of zomaar genieten van wat er pal voor je ogen afspeelt.
Wolken en wind leveren fotogenieke plaatjes op, wat dat betreft hebben we volop gelegenheid gehad om ons uit te leven. We genoten van het zoeken en vastleggen van al het moois dat Terschelling ons bood.
Soms dook er onverwacht ‘iets uit het niets’ op zoals deze twee strandleeuweriken. Ze waren er ineens (of wij waren waar zij waren). En dan de grote sterns die voorbij kwamen zeilen, het ging te snel voor een goede foto. Er komt dan wat aanvliegen, in eerste instantie denk je aan meeuwen. Maar dan zie je dat ze toch echt wel anders zijn, snel de camera erbij, juiste stand instellen en dan nog inzoomen. Da’s pech, vogels weg. Gelukkig kregen we een herkansing, ze keerden terug en zaten met een groep van ongeveer 35 op het stand. Toen ze daarna weer het luchtruim kozen, was ik voorbereid en lukte het wel deze mooie sterns in vliegbeeld vast te leggen.
Toen we de haven bij aankomst binnen vaarden, verscheen de regenboog in de wolken. Een mooie start van onze eilandvakantie. En toen we weggingen, kregen we een dubbele te zien. Wat een afsluiter van deze heerlijke vakantie!
