Wel mist, maar toch een hele andere zonsopkomst dan de vorige keer. Dit vanwege vrij dichte bewolking. Daardoor kon ik de zon fotograferen en dat is toch ook wel speciaal.
Dit keer heb ik mijn krukje meegenomen en wilde lekker rustig (vooral dat) aan een drassig veld gaan zitten. Een kieviet nam wel even aanstoot aan mij, maar hield het voor gezien toen ik me had geïnstalleerd. Echter, er was een tureluur die zorgde voor storm in een glas water, want deze bleef maar roepen en tekeer gaan. De andere vogels stoorden zich volgens mij niet aan die onopvallende kijker in de kant. De watersnip, toch een schuw beestje, rekte zich lekker uit en dutte verder. Toch hield ik het eerder voor gezien dan ik van plan was. Ik werd tureluurs van de tureluur.
Dan nog maar wat foto’s maken van de zon die af en toe door de bewolking heen breekt:
Op de Kooiweg was een gele kwikstaart die heel wat te vertellen had. Dit kwam een stuk gezelliger over, net of hij steeds even contact zocht en ondertussen scharrelde hij ook zijn kostje bij elkaar. Bon appétit!
In mijn vorige blog had ik een klaproos gefotografeerd met een witte rand, nog niet uitgevouwen. Vandaag zag ik tussen alle rode en roze exemplaren deze beauty. Kan niet missen dat het dezelfde is:
Distels bloeien er in allerlei soorten en maten. Dat is een grote lokker voor de putter, ook wel distelvink genoemd. Ze lusten er wel pap van en snoepen vol overgave van de bloemen. Putteputteputteputteput.
