We hebben een mooie vakantieweek op Texel gehad. Op de heenweg zagen we onze eerste kleurrijke vogel, die vloog over de A9 bij Amsterdam: een halsbandparkiet. Wauw, wat een tropisch ogende vogel, gewoon in ons kikkerlandje. Wat dan weer wel typisch Hollands was, waren de kleurrijke bollenvelden. We zijn de snelweg afgegaan om hier wat plaatjes van te schieten en te genieten. Ook van de geur, want de hyacintenvelden zorgden voor een bijzondere reukervaring.
De veerboot heeft maar 20 minuten nodig om van Den Helder naar Texel te varen. Net genoeg tijd om je te vermaken met de vele meevliegende meeuwen met hun bijzondere manoeuvres. Meeuwen zijn trouwens een lastige vogelsoort om te determineren. Jonge meeuwen hebben een heel aantal jaar nodig om ‘op kleur te komen’. Hieronder twee opnames van kleine mantelmeeuwen, eerst een juveniel en ook de volwassen versie:
We waren wat te vroeg om al naar het vakantiehuis te kunnen gaan, dus eerst maar eens een verkenningstocht met de auto gemaakt. We ontdekten op Texel ook prachtige tulpenvelden, de kleuren spatten ervanaf.
Nadat we ons hadden geïnstalleerd in het huisje en de boel hadden uitgepakt, zijn we de paden op en de lanen in gegaan. Een mooie wandeling via het bos door duingebied naar de zee. We hadden een mooie ontmoeting met een roodborstje die veel interesse in ons had. En wij in hem. Zo speciaal als je zo’n contactmomentje hebt met een ‘wilde’ vogel. In het duingebied lag er een hele berg veren, maar zonder karkas. Het moet een flinke vogel zijn geweest die daar te grazen is genomen. De kleine donsveertjes zagen er aandoenlijk uit.
De tweede dag stormde het als een malle. Je kon tegen de wind in leunen. En als je dan nog geen 100 gram weegt zoals deze drieteenstrandloper, dan moet je je wel schrap zetten.
De Slufter is een heerlijk gebied om vrij te kunnen rondstruinen. Wel zijn er stukken afgezet wegens broedseizoen, maar toch kun je nog via allerlei kronkelweggetjes zelf je pad bepalen. Af en toe is het zoeken naar begaanbare wegen, want her en der verspert water de doorgang en moet je terug naar af. Via de duinen kwamen we bij de Noordzee. Gelukkig had de wind aan kracht ingeboet, toch was de zee nog onstuimig.
Tijdens deze wandeling floot de fitis er lustig op los. Opvallend hoeveel er van deze soort hier voorkomen. Ook de kneu hebben we zeer regelmatig gehoord en gezien. Een bijzondere waarneming was de twee beflijsters. Geen alledaagse verschijning, ze zijn op doortocht naar hun broedgebied. Lastig om vast te leggen, wel een bewijsfoto kunnen maken.
We hebben een beetje een vast patroon wat ons goed bevalt: vroeg op en dan een lange wandeling maken. Als dan de meeste mensen rond de middag het eiland gaan verkennen, genieten wij van de rust in eigen huis/tuin. En dan ’s avonds er weer op uit. De avond na de Slufterwandeling kwamen we deze zilvermeeuwen tegen op het strand, net of ze op wacht stonden:
De waddenkant kent vele interessante vogelgebieden, we hebben een toertocht met de auto gemaakt en zijn er op diverse plekken uitgegaan. Jeff zette dan de telescoop op, die lag kant en klaar in de achterbak. Handig. Zo zagen we honderden grote sterns, wat een gekrijs veroorzaakten die met z’n allen. De visdief met de rode snavel is familie en zat meer in de plasgebied achter de dijk.
In die binnendijkse plassen zaten ook enorme hoeveelheden kokmeeuwen. Volgens ons de clowns van de meeuwenfamilie, wat een komische beesten.
Hier vloog ook een torenvalk pal naast onze auto, aan mijn kant. Ik kon de camera net door het open raam omhoog richten en deze speurder zo vastleggen.
Na het avondeten het strand opgegaan voor een zonsondergang. Er vlogen grote sterns langs en af en toe doken ze de zee in voor een visvangst. Gaaf.
De volgende dag juist vroeg eruit voor een zonsopkomst, ook al zo mooi. We hadden een hele poos het strand voor onszelf.
Nou ja, gelukkig vloog er ook af en toe nog wat voorbij voor de afwisseling. En als dat dan eiders zijn, dan is het dubbelgenieten.
De dag erop weer vroeg eruit om de hop te zoeken. Een zeldzaamheid in ons land en als die toch in de buurt zit, dan meteen maar even proberen deze voor ons nieuwe soort te vinden. Dat is niet gelukt, maar we werden wel getrakteerd op drie nachtegalen. Deze zanger zit normaal gesproken bijna onvindbaar in het struikgewas, dit exemplaar liet zich even goed bekijken. Geen hop, maar dit was ook wel top!
Via het strand teruggelopen en daar hebben we ons nog even vermaakt met de drieteentjes. Eigenlijk hele eenvoudige vogeltjes, maar o zo leuk. Ze sprinten langs de waterkant, dribbelen terug als er een te hoge golf aan komt. En in vlucht of stilstand, elke pose is uniek.
Het was heerlijk weer deze dag en we hebben dan ook de middag buiten in de tuin doorgebracht. Ik op een ligkussen op de grond om zo op ooghoogte te komen met de merel, onze vaste bezoeker. Deze week heb ik iets leuks ontdekt over deze fraaie algemene vogel. Ze leggen hun oor te luister voordat ze in de grond gaan wroeten. Let maar eens op als ze in de tuin aan de gang zijn. Eerst lopen ze rond, dan gaat dat koppie schuin en daarna begint het pikken in het gras. Om daarna triomfantelijk met een buit aan te komen.
De groenling-dame moest flink haar best doen om bij de pinda’s te komen. En de roodborst zong hele ballades voor ons en wellicht ook voor het vrouwtje dat in de buurt was. Mevrouw vink was op zoek naar zachte donsveertjes, ideaal nestmateriaal.
Er kwam een bijzondere gast op de vetbollen af. Toch moest zij eerst even de kat uit de boom kijken of de kust wel veilig was. Uiteindelijk belandde ze op de plek van bestemming.
De dag erop weer op tijd eruit, Jeff ging de auto ophalen bij het oplaadpunt. Maar was al snel weer terug: een APPELVINK in de boom. Een nieuwe soort voor ons, good morning!
Tijdens een wandeling in bosgebied nog een bijzondere vlinder gespot, met de toepasselijke naam groentje. En een tuinslak die precies op een markering van een wandelroute op een boomstam zijn eigen weg ging.
Deze week op Texel kenmerkt zich door stevige wind die dagelijks aantrok. En als je dan bedenkt hoe rap vogels daar tegenin kunnen vliegen, zo dat je ze bijna niet kunt volgen met de camera… petje af.
De laatste avond hebben we op het duin naar de zonsondergang gekeken. Kopje thee en koekie erbij. Het bijzondere, eenvoudige leven.
Het waaide heel stevig tijdens de boottocht terug naar het vasteland. De lucht was indrukwekkend mooi, een fraaie afsluiting van deze Texelweek.
