Afgelopen week twee keer naar het Binnenveld geweest. Maandag een fraaie zonsopkomst gezien en woensdag een mooie transitie van mist naar opklaring meegemaakt:
Wat vogels betreft is het zuinig. Hoewel er woensdag veel watersnippen te zien en horen waren. Verder een bruine kiekendief, wat kievieten, zwaluwen, duiven en een grasmus gespot. Reigers, lepelaars, meerkoeten, eenden, een ijsvogel en tussen het riet wat kbv’tjes. Terwijl ik het zo opsom van het eigenlijk best mee. Maar het valt in het niet bij de aantallen in het voorjaar. Deze putter ging er heel eventjes voor zitten.
Als vanouds zijn Jeff en ik vanochtend er redelijk vroeg op uitgetrokken. Naar de hei ‘van zus Hester’. Zij heeft ons op dit fraaie natuurgebiedje bij Wolfheze geattendeerd. Klein, maar fijn.
Aan het eind van dit paadje zaten links een heel aantal wespspinnen. We hebben een heel tijdje zitten kijken naar deze kunstenaar, die telkens met zijn pootje een draad vasthechtte aan de al aanwezige webconstructie. Wonderlijk.
Aan de rand van een akker had de boer een bloemenrand gezaaid. Niet alleen wij genoten van het uitzicht:
Bij het fotograferen van bloemen heb je alle tijd om te zoeken naar goede composities. Stapje naar links, beetje kantelen, iets dichterbij… klik.
Op weg naar de auto kwamen we deze reuzenrups van zo’n 10 centimeter tegen. Waarneming.nl geeft aan dat het een dennenpijlstaart zou zijn. Geen idee of dat klopt, maar bijzonder is ie wel.
Bijna bij de auto kwam ons een dame op de fiets tegemoet met loslopende hond. Een witte ter grote van een wolf en zo zag hij er ook wel uit. Komt me dat beest toch op ons afrennen. Grote griebels, ik verstijf helemaal. Knijp Jeff zijn hand compleet fijn en de adrenaline giert door het lijf. Dat zal de hond gemerkt hebben, want hij begint me toch gemeen te grommen. Ik durfde niet te kijken. De vrouw begon op haar hond te schelden, maar ik was juist kwaad op háár. Lijn dat beest aan als hij zo onbetrouwbaar is. Grrrr. Het duurt even voor ik deze stress te boven ben.
We kwamen op weg naar huis langs De Planken Wambuis, daar hebben we nog een rondje bos gedaan. Mijn oog viel op een boomstam die er door een apart schaduwpatroon buitengewoon uitzag. 10 Minuten later was het weer een gewone boomstam waar je zo aan voorbij loopt. Zo zie je maar wat licht al niet kan doen. Er vloog een fiks insect door de lucht die een harde landing maakte vanwege de zware vracht die hij te tillen had. Deze hoornaarroofvlieg is inderdaad op roverspad geweest en nam nu rustig de tijd om de kever leeg te zuigen. Bon appetit!
Graag sluit ik af met de verwijzing naar een voor mij dierbare Bijbeltekst: ‘Kijk naar de lelies in het veld, hoe zij groeien en bloeien‘. En dan te bedenken dat wij ze verre te boven gaan, terwijl de bermbloemen er al zo prachtig uit zien.
