Iezig koud was het vanmorgen. Vanwege het vroege tijdstip was de maan nog goed zichtbaar. De donkere vlekken worden de ‘maria’ genoemd (enkelvoud: mare), grote vulkanische vlakten. Die liggen vooral aan de voor ons zichtbare kant van de maan. Aan de linkerkant zie je verder geen reliëf, maar vanwege de schaduwwerking rechts zijn er maankraters waar te nemen. De kraters zijn ontstaan door inslagen van meteorieten, bij een aantal kan je de ‘stralen’ zien lopen, de lichte strepen die bij een krater beginnen en verder uitwaaieren. Er gaat een wereld schuil achter zo’n maanplaatje.
De lucht was vrijwel wolkenloos, maar ergens in de verte woedde een brandje. En juist op die plek kwam de zon op…
De wintertaling is de kleinste eend in onze contreien. Eenden hebben verschillende kleuren spiegels op hun vleugels. Zo heeft de wilde eend een blauwe spiegel, de krakeend een witte en de wintertaling een groene die overloopt in zwart. Hier is het stralend groene gedeelte goed te zien:
Vorige week de eerste wulp kunnen fotograferen. Het wachten is op de grutto, die zal nog onderweg zijn. Nog even geduld. Langs het fietspad zat een buizerd in de boom. Hij vloog het Valleikanaal over om aan de overkant een andere boom te bezetten. Daar was deze kraai het niet mee eens, maar de buizerd keerde hem de nek toe. Pfff, wat een drukteschopper!
