Er is nog geen geboortenieuws te melden bij de kleine plevier. Het broeden duurt 22-28 dagen en ik weet niet wanneer ze van start zijn gegaan. Het is dus elke keer spannend of er al kleine pingpongballetjes rondhuppelen. Het nest is in ieder geval bijna niet te vinden, geen publiekstrekker gelukkig.
De rode koppies van de mini-meerkoetjes zijn zowel lelijk als aandoenlijk. Blijkbaar kan dat tegelijk. De rode snavel van de waterhoen viel me ook ineens op. Best een mooie vogel eigenlijk.
Deze gele kwikstaart lijkt een mengeling van de gewone soort met de Engelse variant, want er zit best wat geel verwerkt in de wenkbrauwstreep en dat loopt nog iets verder omhoog…
Als je het dan vergelijkt met een rasecht gele kwik, dan is het verschil wel goed zichtbaar:
Na een uitgebreide poetsbeurt spreidde hij zijn staart even. Zo mooi, die wit-zwarte veren:
Tureluurs zitten graag op een paaltje of hekwerk. Zo bekeken zijn het eigenlijk best sierlijke vogels.
Een paar dagen eerder kwam ik van de andere kant aanlopen, toen zat er ook al een op het hek. Hier een tegenlichtopname, met net weer een ander effect.
Genoten heb ik van de gierzwaluwen die vlak over mij heen scheerden, alsof ze een spelletje speelden. Dat zijn de speciale ervaringen in het veld. En de koekoek voert patrouilles uit terwijl hij zijn aanwezigheid duidelijk kenbaar maakt.
Het gele raapzaad is over zijn hoogtepunt heen, maar nog steeds fraai om tussendoor te wandelen. Een smal paadje is nog zichtbaar, verder komt de gele pracht tot je middel. Passend bij mijn karakter bedacht ik dat het ook wel spannend was, want er kan zomaar iets ‘engs’ tevoorschijn schieten. Nog net geen leeuwen en beren, maar toch. En wat denk je, er komt een schattig babykonijntje recht op mij af huppelen, botst bijna op mijn schoen en duikt dan de beschutting in. Mooie les voor mij om te proberen niet automatisch uit te gaan van gevaar.
Fluitekruid is nu in volle bloei, op een bloemscherm zat een vlieg die het niet meer deed. Alsof hij in actie bevroren was, met de vleugels recht omhoog. Helemaal intact en toch ook dood, apart.
Springlevend was deze kleine karekiet, verscholen in het riet. Hij floot erop los, een miniconcert langs de slootkant. MERCI!
