Na dagen somberte weer eens een dag met zonneschijn. Dat doet een mens goed! De kou was intens, maar met skibroek, muts en verwarmde handschoenen was de natuurtocht vanochtend vroeg toch een aangename onderneming. Allereerst de vele dodaars in het Valleikanaal, altijd een feestje om die kleine duikelaars te zien.
Ook al zijn ze vaak zeer kortstondig van de partij en laten ze al snel alleen het puntje van hun staart zien:
Een paar patrijzen zaten half ondergedoken in het veld, leuke waarneming want deze hoendersoort kent een negatieve spiraal wat aantallen betreft. Goed nieuws dus dat ze hier zitten.
Zwanen zijn gracieuze watervogels. De looks helpen daarin mee, maar ook de manier waarop ze zich voortbewegen over het water. Eenmaal aan land is het gedaan met de sierlijke gang. Dan ziet het er heel wat plomper uit. Hier twee mannetjes op de voorgrond en een dame daarachter. Aan de snavelkleur en knobbelgrootte kan je de geslachten herkennen.
Je zou kunnen zeggen dat deze blauwe reiger stond te koukleumen, maar in alle eerlijkheid… ze staan er best vaak zo stijfjes bij. De sierlijke dunne veren maken het geheel toch weer wat frivoler.
Tegen tien uur brak de zon door en dat veranderde de omgeving meteen. Alsook de gevoelstemperatuur.
Verderop dit pad hoorde, zag en kon ik een bewijsfoto maken van een hele vroege zomergast: de wulp. Vorige week had ik de o zo kenmerkende roep al gehoord, geweldig om deze fraaie vogel weer in ons land te hebben. WELKOM terug!
Inmiddels is het hoogste tijd om de titel nader te verklaren. Dat kan met dit plaatje:
Deze kuifeendheren doet een soort van powernap, met de snavel in de veren. Maar zoals je aan de beweging van het water kunt ‘aflezen’ zwemmen ze rustig voorwaarts. Een soort slaapwandelen te water dus. Ondertussen houden ze ook nog een oogje in het zeil.
Op het puntje van de eeuwenoude veeneiken zaten twee aalscholvers. Ze hebben elkaar heel wat te vertellen (of ik klikte op het juiste moment tijdens een geeuw, dat kan ook).
