Schouwspel

Geen spectaculaire luchten deze ochtend, maar een gewone zonsopkomst. Ook mooi. De maan rechts van me, de opkomende zon links, beide foto’s zijn vlak na elkaar genomen. Er kwamen regelmatig ganzen overvliegen, soms in kleine groepjes, dan weer veel tegelijk. Dat leverde een prachtig schouwspel op.

Bij het jagershuisje had een buizend zijn slag (ik denk een ekster) geslagen. Door mijn komst week hij uit maar zal wellicht later terugkomen om de buit alsnog te verorberen.

Deze roodborsttapuit nam even rustig plaats op het prikkeldraad, wat een beauty. Ik las dat ze bij zachte winters nog wel eens overwinteren hier. Benieuwd hoe dat gaat uitpakken. Stel dat het een poos goed gaat maar dan ineens iezig koud wordt… gaan ze dan dood of pakken ze alsnog de biezen?! Wellicht voelen ze hevige kou op tijd aankomen en kunnen ze op tijd richting warmere oorden trekken.

Afijn, de kieviten maakten zich wel klaar voor vertrek. Telkens stegen grote aantallen op, vlogen dan in lange slierten of compacte formatie tot vrij hoog in de lucht om daarna weer te landden. Zo mooi!

Toen ik richting de Kooiweg fietste, zag ik een heus luchtgevecht in de verte. Een torenvalk die de jonge slechtvalk even een lesje leerde. De slechtvalk is toch echt een slag groter, maar daar heeft de torenvalk geen boodschap aan. Het signaal was duidelijk: wegwezen hier. De slechtvalk droop af. Wacht maar tot ik écht groot ben…

Je zou zeggen dat ik al aardig wat bijzondere taferelen heb gezien, vanochtend. Nou, ik werd getrakteerd op nog een fraaie voorstelling. Met drie verschillende figuranten: onverstoorbare ooievaars, geïrriteerde reeën en treiterende kraaien. Eerst dacht ik nog dat een kraai net iets te dichtbij zat toen een ree ‘m wegjoeg. Maar toen het een aantal keer gebeurde, bleek er duidelijk opzet in het spel te zijn.