Met de fiets kun je een mooie tocht maken door de Binnenveldse Hooilanden tussen Veenendaal en Wageningen. Een groot deel gaat langs de Grift en dan door de weilanden weer terug. En dat is nou net wat ik vandaag heb gedaan. Banden opgepompt, camera om en gaan. Uiteraard ben ik niet de enige, er is heel wat volk dat van deze route geniet. Vooral fietsers maar ook wandelaars en hardlopers. En vogelaars uiteraard. Er stonden twee mannen langs het pad en ik meende een bekend gezang te horen. Ik stopte maar de mannen waren druk aan het converseren. En zagen niet wat ik wel zag:
Een stukje verderop hoorde ik weer een soortgenoot (ik verklap dus nog niet welke) zijn baltslied zingen en zag ik nog net zijn laatste fladdervlucht. Ik stopte maar kreeg ‘m daarna niet meer in beeld. Wel een ander vogeltje dat in groten getale nu te horen en zien is in het veld: de graspieper. Deze bleef heel relaxed op zijn uitkijkpost zitten en had schijt aan al die fietsers die op een meter afstand hem voorbij zoefden. Letterlijk, zoals je kunt zien aan het paaltje.
Bij de fietsbrug zat weer een exemplaar van onze ‘mysterieuze vogel’, niet te geloven zeg. Een korte wandeling gemaakt en weer op de fiets door de weilanden terug. Terwijl ik onder hoogspanningskabels reed, zag ik mogelijkheden voor een artistieke landschapsfoto. Ben je benieuwd naar het resultaat, klik dan hier.
Op weg naar het watertje aan de Kooiweg kwam ik nog twee patrijzen tegen. Eigenlijk hoorde ik eerst een soort ruisend geluid. Daardoor keek ik naar rechts het weiland in en zag ze door het gras bewegen. Ze lieten het toe dat ik wat foto’s nam en vlogen toen iets verderop waarbij ze letterlijk in de het gras verdwenen. Toch wel schuwe vogels. Eén foto was goed gelukt en die kun je vinden in het fotoalbum onder “Dieren”. Na een kort bezoek aan de Kooiweg, ben ik huiswaarts gegaan.
En dan nu de onthulling van het bruine vogeltje. Het is een:
