Roze

De dag begon roze. Vlak voor de zon opkomt verkleurt de lucht vaak al prachtig in deze kleur en ook ’s avonds na zonsondergang zie ik regelmatig dat roze de boventoon voert in het hemelgewelf.

Hoewel er veel bewolking was, kwam de zon er toch doorheen piepen en de kleuren veranderen dan vrij snel naar oranje. Ik fotografeer alles uit de hand en dan is het soms best puzzelen met de instellingen als het nog zo donker is. Maar omdat ik in RAW fotografeer, kan ik achteraf nog wel wat schuiven aan de knoppen zodat er meer te zien is dan alleen een pikzwarte voorgrond. In dit geval vond ik de koeien wel een leuke aanvulling.

De steenuiltjes zaten weer op hun post, uiterst links en rechts in de dakgoot. Tot mijn verrassing bleek er een derde tevoorschijn te komen toen ik de schuwen wat oplichtte en er nog net een staartje zichtbaar werd. Verrassing!

Er was hier aardig wat ‘roofvogelverkeer’ in de lucht. Buizerd, bruine kiekendief, torenvalk. Op een gegeven moment zag ik drie kiekendieven, daar heb ik geen mooie maar wel een bewijsfoto van ;-). Even verderop, aan de Kooiweg, zat een buizerd op een paal. Hij dook even het gras in, pakte een kleine prooi (muisje?!), vloog terug en peuzelde ‘m op. Ik heb het nog even gecontroleerd, maar hij had echt alles met huid en haar opgegeten.

Er vlogen veel zwaluwen over de weilanden: boeren- en huiszwaluwen. Die laatste hebben een witte stuit, best makkelijk te herkennen als ze vliegen. Gelukkig rustte de boerenzwaluwen even uit, het is een hele klus om vliegbeelden vast te leggen.

Ook de roodborsttapuit en de graspieper werkten mee waarbij duidelijk te zien is hoe ENORM lang de nagels van de pieper zijn. Daar blijf ik me telkens weer over verbazen.

Er kwam een meneer even vragen of ik nog wat moois gezien had. We maakten een praatje en hij vertelde dat de slangenarend hier pas een paar keer gezien was en vorige week nog 6 tapuiten. O wauw, die heb ik gemist dan. Sta je daar te koekeloeren naar de zwaluwtjes… En toch, ik wil ook van het gewone ‘spul’ blijven genieten. De grappige belevenissen en de verrassing van de ontmoeting. Ik vertelde hem van de blauwe reiger die vanochtend in een weiland bij jonge koeien stond. Die koeien zijn nog erg speels en de reiger hield wel van een spelletje. Telkens als de koeien er in draf aankwamen, vloog de reiger een stukje verderop. En dat niet 1 of 2 keer, nee telkens weer. Een soort ‘pak me dan, als je kan’ leek het wel. Hilarisch. Kijk, dat bedoel ik nou. Een blauwe reiger is niet bijzonder maar oh wat heb ik van dit momentje genoten.

En dan ineens zie ik ze… tapuiten. Zomaar op de kiezel-Kooiweg. Tja, pak ik deze toch ook nog even mee.