Woensdag een blauwborst gezien, maar geen goede foto van kunnen maken. Vandaag een mooie kans om het opnieuw te proberen. Zeer vroeg eruit en dus de zon weer prachtig zien opkomen. Halverwege mijn route heb ik een leuk gesprek gehad met twee vogelaars, waarbij het huisje dat ik altijd als natuurhuisje aanduid, werd aangemerkt als jagershuisje. Ik ben gaan googelen en wat blijkt: het is een verenigingsgebouw van jachtclub De Snip. Dus voortaan zal ik het over het jagershuisje hebben en dat ziet er zo uit:
Hier zit dus de steenuil onder de pannen en in de berk rechts nestelt een koppeltje ringmussen. Ze zijn druk in de weer het vogelhuisje op orde te maken:
Gezellig samen… 
Huh, waar is ze gebleven? 
Ah, binnen opruimen.
En toen het blauwborsten-verhaal. Ik had de fiets bij een hek geplaatst om zo te voet langs de rietkragen te gaan. Want dat is de plek om ze te vinden. En ja hoor, ik zag er 1. Bij het kunstwerk van de oude opgegraven eiken. Maar helaas, geen scherpe foto en de vogel was ‘m snel gevlogen. Even verderop klinkt het blauwborstengezang volop. Echter, daar mag ik niet komen. Kwetsbaar natuurgebied. Ik kan ze zien, het is een paar tientallen meters verder, grrr. Eerst blijf ik netjes achter het hek. Loop dan weg maar het gezang blijft maar doorgaan. Wat een verleiding. Oké, dan maar een keertje een klein beetje ‘buiten de lijnen’. Ik loop clandestien richting de rietkraag, er zit ook nog een patrijs die ik op de foto zet. Het voelt NIET GOED. Wat heb ik aan een mooie foto waarvan ik weet dat die is gemaakt op een plek waar ik niet mag komen? Telkens als ik die foto zou zien, voel ik me schuldig. Dus op mijn schreden teruggekeerd. En alle gemaakte foto’s van de patrijs verwijderd van mijn camera. Soms zou ik wel willen dat ik hier niet zo mee zou zitten maar ja, zo zit ik in elkaar. Terug naar de fiets en dan… jawel hoor. Een nieuwe kans. Nog een blauwborst tussen de rietkraag (eerste foto). Het blijft een hele klus om ze te fotograferen. Ik krijg genoeg mogelijkheden want ik zie er wel 4 of 5, langs het Valleikanaal. Nog steeds geen topfoto erbij, maar wel leuk! Hieronder 4 verschillende blauwborsten.
Aan het begin van de Kooiweg scharrelden twee vogels wat rond, er ging niet echt een lichtje bij mij branden welke soort het was. Dus een paar foto’s genomen, het determineren volgt later wel. Wat blijkt: een paartje kemphanen.
Het verbaasde mij wel een beetje vanwege de twee verschillende kleuren poten (de ene oranje en de andere geel). Ik denk dat de dame degene met de oranje poten is. Zij heeft een bruinig uiterlijk. Degene rechts zal meneer zijn, nog in winterkleed. Want in prachtkleed is de kemphaan spectaculair met een enorme kraag om op te vallen. Hopelijk ga ik dat ook nog eens vast kunnen leggen als ik ze opnieuw tegenkom.