De toestand waar we nu mee te maken hebben in de wereld en ons kleine landje, grijpen me soms heel erg aan. Dan weet ik even niet waar ik het zoeken moet… Voor mij helpt het dan om buiten te zijn, de natuur in. De weersomstandigheden waren wel erg toepasselijk voor mijn gevoel: veel mist, weinig kleur, geen ruimte voor de zon.
Toch was het niet allemaal somberte. Ik moest alleen heel goed opletten en luisteren maar er viel best nog wat moois te ontdekken. Zoals de twee knobbelzwanen die relaxed in de plas ronddobberden. De witte zwaan is een vrouwtje want ze heeft geen knobbel boven haar snavel. De zwaan met het bruine verenkleed is een jonge zwaan dus wellicht zien we hier moeder en kind.
De Kooiweg was erg vies en glibberig met grote modderige tractorsporen vanwege bermwerkzaamheden. Aan de slootkant hebben ze eerder in het seizoen de berm schuin afgegraven. Daar foerageerden een aantal graspiepers. Als je goed kijk, zie je ook allemaal ‘zaadjes’. Iets verderop zag ik een kleine roofvogel in de boom. Beetje gokken vanwege het slechte zicht maar ik zat goed met mijn inschatting: een torenvalk.
Graspieper 
Torenvalk
Halverwege de route zaten er allemaal spreeuwen, eerst op de weg en later in het weiland. Spreeuwen zijn niet zo groot, die vallen niet op als ze in het gras zitten. Maar toen ze allemaal de lucht in gingen klonk er een whoesssh (geluid is bijna niet in woorden uit te drukken) door de opvliegende zwerm. Prachtig om mee te maken, ik stond daar met een big smile op mijn gezicht.
Vanwege de mist krijg je van veraf geen heldere foto’s maar bij een onderwerp dichtbij lukt het soms best aardig. Deze boomstam viel mij op, de knoesten lijken net ogen die je van alle kanten in de gaten houden. Maar vooral de witte kleur van de bast vond ik mooi. En de sigaar is bijzonder in zijn eenvoud.
De hele route had ik al ganzen gehoord, veelal grauwe ganzen. In de weilanden maar ook overvliegend. Maar bij deze zag ik al heel snel dat het om een andere soort gaat. Kolganzen hebben namelijk een witte vlek boven hun snavel. Ook hebben de volwassen vogels zwarte dwars-strepen op hun buik. Leuk waarneming, een heel weiland vol!
Ik zat net weer op de fiets toen ik een ekster met een zakje in de weer zag. Oppakken, neerleggen, nog ’s verplaatsen, erop inhakken met zijn snavel. En ja hoor, hij was aan het snoepen… maar waarvan?! Tijd om poolshoogte te nemen. Viezig zakje, oranje korrels, geen idee wat dit is. Zou het misschien visvoer zijn, er wordt regelmatig hier langs de waterkant een hengel uitgegooid. Lijkt me voor vogels geen gezonde kost en sowieso is die plastic zak zwerfvuil. Dus hupsekee, weg ermee (in mijn fietstas en thuis in onze kliko).
Verderop langs het Valleikanaal zag ik nog een winterkoning, roodborstjes, waterhoentjes, meerkoeten, wilde en krakeenden en jawel, twee dodaarsjes. Nou, dat was een mooie afsluiting van deze natuurtocht. Ik ben er behoorlijk van opgeknapt.
