Afgelopen week weer heel wat keren het Binnenveld bezocht. En telkens andere impressies. Want de ene keer is het mistig bij zonsopkomst en krijg je zo’n sfeerplaat:
Terwijl een andere dag dit gewoon een boom in een weiland is. Of neem nou een graspieper. Zo’n eenvoudige verschijning, maar soms laat hij zich van een bijzondere kant zien…
Erg leuk deze periode zijn de altijd schattige kleintjes. Ma grutto alert in het veld, pa die hogerop een oogje in het zeil houdt en de kleine struint tussen de bloemetjes.
Kieviten vinden het ook best in een wat kalere omgeving. Deze ouder liet telkens roepjes horen terwijl de miniversie tussen de graspollen naar iets lekkers zocht.
Schattig kan ik overigens deze piepjonge meerkoetkuikens bijna niet noemen. De rare rode koppies hebben wel een functie. Het doet iets met het instinct van de ouder. Hetzelfde effect als rode keeltjes bij opengesperde snavels. Voedsel HIER! Er zwommen al heel wat ukkies in de sloot. Een van de twee nestkuikens klom op eigen kracht eruit. De achterblijver wilde ook wel en flapperde hard met zijn ieniemienie vleugeltjes. Maar de nestkom was te diep. Straks nog maar eens proberen, alles op zijn tijd. Komt vast goed.
Hazen zijn vaste bewoners van de Hooilanden, je komt ze overal tegen. Poetsend, verstopt tussen de bloemen en soms groeten ze zelfs even terug ;-).
En in de verte: KOEKOEK. Regelmatig liet deze bijzondere vogel zich horen. Het zien ervan is een ander verhaal en ‘m op de plaat zetten… tja. Het is een bewijsfoto geworden. Van onderen!
Een aantal keren was de visdief op patrouille. Heen en weer vloog hij over het Valleikanaal. Toen ik stopte om ‘m te fotograferen, kwam hij naast me vliegen. Ik moest me aardig in een bocht wringen en hij nam ook een bijzondere pose aan. Zo’n typische houding kan wel een artistieke fotobewerking hebben.
Er landde een kleine plevier bij een plas. Even wachten tot hij naar een mooi plekje liep (in plaats van de rommelige modderkant) en zo komt zijn fraaie gele oogring ook goed uit.
Gisteren was ik voor de wekker wakker, rond vijf uur er maar uitgegaan. De zon komt iets na zes uur op, hier kom je toch graag zo vroeg je bed voor uit!
Voor zo’n landschapssetting heb je best even de tijd om een mooie compositie te kiezen, bij een vrije vogel is het vaak secondenwerk. Dan is het handig om de camera in de juiste modus te hebben staan. Zien, stoppen, richten en afdrukken. En dan is de boerenzwaluw ‘m weer gevlogen.
Vandaag heeft de implantoloog een schroef in mijn kaak geplaatst. Daar kan over een poosje een kunstkies op worden bevestigd. Best even een ding, maar de pijnstilling werkte goed. En toen ik prachtige wolken zag opkomen, ben ik toch nog even op de fiets gestapt. Wat een bijzondere lucht en lichtomstandigheden. In de verte leken de bomen in nevelen gehuld en er kwam een stevige wind opzetten.
Klabam. Onweer. Ik zette er flink de pas in, onder die hoge bomen had ik mijn fiets geparkeerd.
Maar dan hoor ik vogels roepen, in de lucht. Dat geluid kon ik helemaal niet plaatsen, gelukkig zag ik ze gaan en kon ik er een aantal vastleggen. Wat blijkt? Het zijn, heel toepasselijk, regenwulpen. Die broeden hier niet, maar zijn op doortrek. Op weg naar het noorden van Europa. Ze maken dan af en toe een tussenstop en het Binnenveld is een ideaal gebied om wat energie op te doen.
Gelukkig voor mij bleef de regen nog even uit. Thuisgekomen nog gauw het zonnescherm omhooggehaald en daar begonnen de druppels al te vallen. Just in time.