Afgelopen 3 dagen heb ik van de zonsopkomst mogen genieten, hoewel ik woensdag net iets te laat in het veld was voor de prachtige ‘babyroze en blauwe’ lucht. Vanmorgen was ik zeker wel op tijd en heb op een bankje midden in het open veld van de mooie kleuren genoten.
Er was vrij veel bewolking aan de horizon waardoor het even duurde voor de zon zichtbaar werd. Dat gaf een heel mooi effect, alsof er een vuurtje aangestoken werd:
Maar laat ik even op volgorde verder vertellen. Woensdag was ik dus iets later op locatie maar op tijd om het uiltje te begroeten. Omdat er niet veel vogels langs kwamen, verplaatste mijn aandacht van de lucht naar beneden. En daar zag ik iets kleins op een rietknopje zitten: een prachtig Icarusblauwtje (mannetje). Er zaten er heel wat meer in het veld, deze zat het meest dichtbij. Ze zijn echt wel klein maar door de bijzondere kleur vallen ze toch op.
Ook opvallend waren de cassarca’s, die heb ik later niet meer waargenomen. De zwaluwen versieren gelukkig nog steeds het luchtruim en heel af en toe rusten ze even uit. En de tjiftjaf, tja, die zit gewoon bijzonder te wezen in zijn eenvoud.
Even een tussendoortje, in de moestuin-app had iemand een filmpje van een koninginnenpage gepost. Hoe bijzonder is dat! Dat was vlak voor etenstijd dus toen we de maaltijd achter de kiezen hadden, gingen wij direct richting Deelkruid. En wat denk je, hij zat in ONZE moestuin. Alsof hij op ons heeft gewacht… Uiteraard bleef de gehavende schoonheid niet op één plek zitten maar fladderde van hot naar her. Om uiteindelijk het luchtruim richting bos te kiezen. Maar niet nadat we wat mooie plaatjes hebben kunnen maken:
Oke, terug naar het Binnenveld. Donderdag liet de uil zich niet zien maar wel heel in de verte een middelgrote roofvogel in de kale boom. Geen valk, geen buizerd maar wat dan?! Gelukkig kwam hij daarna voorbijvliegen en zo werd het mij makkelijk gemaakt: een sperwer.
In het veld bij het meetstation van Wageningen was het een drukte van belang. Met name interessant door de vele paapjes en tapuiten. Bijzonder dat de buizerd ook gewoon zijn ding kon doen, wellicht zagen zij deze rover niet als gevaar voor hun eigen leven.
Om dan de draad van vandaag maar weer op te pakken, in het veld waar ik van de zonsopkomst heb genoten, vloog best wat heen en weer. Ze gingen alle windrichtingen op maar ik kon wel een thema ontdekken, nl. de kleur wit ;-).
Overigens keek deze torenvalkdame ook alle kanten op. Ik denk dat ze vanuit haar hoge post op zoek was naar muizen in het veld, voor haar kids. Die ‘kek-ten’ vanuit een hoge boom aan de overkant: trek-trek-trek!
Tenslotte dan nog de kiekendief. Die heb ik alle drie de ochtenden gezien maar mooi op de plaat zetten, dat is bijna mission impossible. Deze kunnen wel, zeker omdat mooi het verschil tussen dame en heer te zien is:
