Afgelopen week ben ik twee keer de Binnenvelden ingetrokken. Ná zonsopkomst en vóór de warmte. Er is nog best wat te zien, maar veel vogels houden zich nu schuil in hun leefgebied om hun kleintjes onopvallend groot te brengen. Zoals de grutto’s en wulpen, die laten zich niet meer zien. Op een bruggetje dat inmiddels behoorlijk overwoekerd wordt door omliggende riet was het een drukte van belang. Het lijkt wel een beetje een speeltuin voor jonkies, ze gaan van her naar der en piepen erop los. Echte herkenbare riedeltjes produceren ze nog niet, maar het begin is er. Een vrolijke boel om ertussen te staan. Hieronder eerst een jonge rietzanger en daarnaast een minigrasmus.


Vanaf het bruggetje had ik zicht op de rietkraag verderop, eerder heb ik daar een waterral gezien. Voor de zekerheid heb ik de oever gescand en jawel hoor, daar liep hij weer. Best bijzonder want dit is echt een schuwe vogel.

Ook zeker een meer heimelijke soort is de watersnip, die hoor je wel en zie je nogal eens opvliegen, maar rustig bekijken is er meestal niet bij. Dit keer wel en nog leuk ook met interactie tussen twee soortgenoten.

Ze gingen niet echt amicaal met elkaar om en algauw gingen ze weer ieder zijn weegs.

Op het slikgedeelte struinde een gezinnetje kleine plevieren rond: pa en ma en twee kids.

Langs het pad op weg naar het water liep een engelse kwikstaart. Hij hipte telkens de hoogte in om ‘miegjes’ (muggen en vliegjes) te vangen.

De bermbloemen bloeien uitbundig:

Voor ons een plaatje om te zien (en ruiken, de kamille geurt zo heerlijk!), voor vlinders een vliegend buffet. Die hebben nu de tijd van hun leven, zoals deze atalanta…

Die leeftijd is vrij kort, de meeste vlinders hebben maar een paar weken en moeten er het beste eruit zien te halen met hun lange krultong.
Dit kievietkuiken staat aan het begin van zijn loopbaan en heeft nog vele jaren voor de boeg, hoewel er natuurlijk allemaal gevaren op de loer liggen. Maar moeder (of vader) kieviet hield de boel goed in de gaten zodat deze uk rustig op pad kon gaan.

Jonge lepelaars hebben donkere accenten in hun verenkleed, ik vind ze prachtig!

Verder drie keer een steen uil gezien. Twee maal op de gebruikelijke plek bij het jagershuisje, een onverwachts in een weiland waar ook aan hondentraining wordt gedaan. Het is een dikkertje, ik denk dat het een jonge uil is die inmiddels voor zichzelf kan/moet zorgen. Hij kijkt als een angry bird: een puber die ervan baalt dat hij zelf iets moet doen voor de kost?!



Mooi om te zien dat elke periode zijn eigen charme heeft. Op de foto hieronder sta ik op een pad dat naar het bruggetje loopt. Compleet overwoekerd door veel inmiddels uitgebloeide bloemen, maar ook met plukjes geurend kamille ertussendoor. Libellen, vlinders en vogels, er fladdert van alles om je heen. Echt een natuurpad, love it!
