Deze vrije dag wilden we graag goed besteden door een lange vogel-natuurdag ervan te maken. Iets verder van huis, dit keer. Om vroeg op de plek van bestemming te zijn, moesten we dus extra op tijd uit de veren. Geen probleem voor mij, ik was al wakker toen de eerste vogeltjes begonnen te fluiten. We zaten iets na 6 uur in de auto, op weg naar de Flevopolder. De witte kwikstaart verwelkomde ons op het parkeerterrein en de nachtegaal zorgde met zijn prachtige zang voor een aangename binnenkomst.
We liepen direct naar de eerste kijkhut. Viel dat even tegen zeg, we keken uit over ‘leeg’ water. En waaien dat het deed. Gelukkig zat er in het bosje daar vlak bij een paartje gekraagde roodstaarten. Het was nog een hele toer om ze mooi te fotograferen, maar we hadden alle tijd. Met dit als resultaat, links het mannetje en rechts zijn dame:
Verder lopend kwamen we erachter dat een groot deel afgesloten was vanwege runderen die rust nodig hadden. Dat was jammer, maar we maakten er maar wat van. Ook hier waren de plassen niet erg bevolkt, her en der wat grauwe ganzen, eenden en dat was het wel zo’n beetje. Gelukkig vloog er nog wel wat leuks langs af en toe zoals de visdief en een kokmeeuw.
Vooral veel rietvogels gehoord en gezien zoals kleine karekieten, grasmussen, rietzangers, bosrietzanger en rietgorzen. Foto’s maken van vogels in het riet is al een uitdaging, met windkracht 4 is het een regelrechte challenge. Gelukkig maakte verderop een boerenzwaluw het ons makkelijk door te poseren op een stevige tak.
Een andere kijkhut bood wederom weinig spannends maar in de verte vloog wel een bruine kiekendief over het riet en deze kreeg even gezelschap van een grote zilverreiger. Dat zijn dan weer de leuke momentjes. Toch hadden we er wat meer van verwacht. Het werd ook steeds drukker wat bezoekersaantallen betreft en mijn buik ging van zeurende pijn over in serieuze pijn. We zijn halverwege de dag naar huis gegaan want met zulke pijn is niets meer fijn, zelfs vogels kunnen me dan gestolen worden. Volgende keer beter. Hopelijk.
