Oog hebben voor…

Gisteren even gekeken wat de weersverwachting voor vandaag zou zijn: geen regen voor eind van de ochtend. Dus alles klaargezet (rugzak, camera, sleutels, jas en schoenen) zodat ik in alle vroegte op stap kon. Op de heenweg was het inderdaad droog. Maar deze donkere wolken voorspellen iets anders dan wat men had aangegeven. Het duurde dan ook niet lang voor de eerste druppels vielen.

Gelukkig had ik een paraplu meegenomen en mijn krukje. Zo kon ik gezellig onder de plu de buitjes uitzitten en ook nog eens genieten van het uitzicht. Want dit soort weersomstandigheden zorgen wel voor prachtig licht.

Iets over zessen, het was nog best donker, zag ik een reebok door het veld springen. Camera op ‘vlieg’stand gezet (voor bewegende doelen) en omdat er nog weinig licht was, had ik een heel donker beeld. Eerst dacht ik dat de bok wegrende, maar hij kwam juist op me af. Tot er een gemotoriseerd geval (scooter/brommer/… iets dat herrie maakte) aan kwam zetten. Toen stopte hij en na even afgewacht te hebben, ging hij rechtsomkeert. De kwaliteit van de afbeeldingen laat te wensen over, maar het gaat om het idee.

Een kneu was in de kantlijn zijn maaltje bij elkaar aan het scharrelen, tot er een graspieper poolshoogte kwam nemen. Daar was de kneu niet van gediend en liet zich even gelden. De pieper piepte ertussenuit en ging een klein eindje verderop zitten. Net dichtbij genoeg om nog een beetje te irriteren. En de rietgors, die had niet zoveel oog voor het gekonkel op de grond.

De volgende dieren hadden wel een oplettende blik. Naar mij en in het geval van de hazen naar elkaar én naar de dame met de camera.

Ten slotte nog een grote bonte specht. Een mannetje in dit geval, te herkennen aan de rode vlek op het achterhoofd. Bij een vrouwtje ontbreekt die vlek. Ook deze had even oog voor de fotografe om daarna snel weer zijn weegs te gaan.