Hoog tijd om weer eens een ommetje Palmerswaard te doen. Omdat ik licht gepakt wilde zijn, heb ik mijn verrekijker thuis gelaten. Wel de camera mee. Dom, dom, dom. Vogels kijken zonder verrekijker is zoiets als hardlopen zonder schoenen. Het kan, zeker wel. Maar zonder kijker -of hardloopschoenen- ben je behoorlijk om ’t hand om je hobby -of sport- goed uit te oefenen.
Veel gehoord (onder andere de koekoek en de cetti’s zanger) en in de verte zien fladderen. Meneer en mevrouw kneu kon ik vastleggen en tegen het eind van onze wandelroute ging er nog een witte kwikstaart op een hek zitten. Leuk, met allemaal haartjes in de snavel, wellicht bedoelt als nestmateriaal. We hadden helemaal niet het idee zoveel te hebben gespot maar uiteindelijk toch meer dan 30 soorten op de teller. En vooral: fijn om in de prachtige natuur te zijn met al die mooie wilde bloemen, fluitende vogels en wuivende grassen.
Dame kneu 
…en het kleurrijke mannetje 
Witte kwikstaart