Tijdens een gezellige familieontmoeting vanwege een verjaardagsviering kwam het gesprek op de afsluiting van een doorgaande weg. Dit vanwege proefboringen in het asfalt vanwege kwaliteitscontrole. Meteen gingen bij mij de radartjes werken: Ah, dan snap ik nu waar dat ronde gat in het wegdek voor is… Want ik kom er heel vaak langs, dat vreemde gat waar ik niet doorheen wil met m’n fietsbanden. Wel apart dat ze die gaten dan zo ongevuld laten, lijkt me niet ten goede komen van de kwaliteit van de weg… En zoals vaak gebeurt als je ergens op gaat letten, ik zie overal van die proefboringen in het afvalt. Typisch.


Gisteren en vandaag genoten van het zijn in het Binnenveld met dezelfde én nieuwe soorten. Ik stond een poosje te kijken naar een weiland vol ganzen waar de ene na de andere groep aan kwam vliegen en een mooie landing maakte. Vooral het moment waarop de poten als landingsgestel naar beneden bungelden, vond ik grappig.

Vandaag vloog er vlak bij deze plek ‘iets’ in de hoogspanningsmast. Daardoor wist ik een beetje waar ik moest kijken, anders zou je deze torenvalk toch volkomen over het hoofd zien?! Goed verstopt hoor!


Gisteren geen steenuil gezien, dat was vandaag wel anders. Rakker keek me onderzoeken aan terwijl de look van eLLie verre van uitnodigend kan worden genoemd. En de bonus-uil zat op wacht. Mooi trio zo.



De watervogels waren goed vertegenwoordigd: de waterhoen is een algemene soort. De meeste mensen zullen deze wel eens gezien hebben. De watersnip daarentegen is klein van stuk, heeft goede schutkleuren en staat vaak wat verdekt opgesteld. Maar als je weet waar je moet kijken, dan is het goed te doen om ‘m te spotten.


De waterral, dat is een ander verhaal. Doorgaans een schuw beestje dat zich snel verstopt in het riet. Gisteren al wel gezien, maar vandaag kwam hij helemaal uit dekking. Ik heb ‘m nog nooit zo goed kunnen bekijken, dit exemplaar stoorde zich niet aan de omstanders. Hoewel, bij het passeren van een hond schoot de ral weer het riet in. En geef ‘m eens ongelijk, dat soort vluchtneigingen is mij niet vreemd bij deze viervoeters.



Het voorjaar is niet heel ver weg meer, deze ringmus zong er lustig op los. Je merkt dat de vogelwereld zich opmaakt voor een nieuw seizoen en dat is ook te zien aan het uitlopen van bomen en struiken. Heerlijk… de lieve lente komt.


Als afsluiter nog een waterral-plaatje, omdat het kan.
