Op deze prachtige valentijnsdag – en tevens verjaardag van mijn vader – waren we vroeg opgestaan. Jeff om te schaatsen en ik om de zonsopkomst te fotograferen. Dik aangekleed en om 8 uur stonden we op de parkeerplaats van de Plantage Willem III. Jeff richting de Nederrijn, ik de Plantage op. Als je daar als eens bent geweest, weet je dat je eerst door een klein bosje loopt voor je de open vlakte betreedt. Het was alsof ik door een oerwoud liep, wat een kakofonie van vogelgeluiden. Vooral spreeuwen, die werkelijk de meest bijzondere geluiden kunnen produceren. Verder ook boomklevers (en die kunnen er net zo goed wat van) en de schrille kreten van een buizerd. Vinken, roodborstjes en nog veel meer. Maar ik ging voor de zonsopkomst dus liep na deze muzikale fanfare door richting open veld. Na een paar honderd meter komt er een bomenrij. Daar aan de voet zag ik kbv-tjes (kleine bruine vogeltjes). Snel een paar foto’s genomen, niet voor de mooi maar voor de determinatie:
Tussen die bomenrij door heb ik wat landschapsfoto’s gemaakt. Maar o die kou. Mijn vingers wilden bijna niet meer. Mijn hoofd wel, dus nog even doorgelopen, een mooi blad in de sneeuw gefotografeerd en uiteindelijk terug naar het eerste bosje. En daar werd ik weer verwelkomt met een prachtig concert. Ondanks de bittere kou ben ik op een boomstam gaan zitten om van het moment te genieten. Wat een begin van de dag!