De regenperiode hebben we achter ons gelaten, de zon laat zich veelvuldig zien en ondanks de kou is het lekker toeven buiten. Op de Kooiweg waren de restanten van de nattigheid nog zichtbaar door middel van plassen op de weg. Doe daar wat kiezels bij en je hebt een perfecte ontmoetingsplek voor witte kwikstaarten:
Bij de grote plas speurde een torenvalkje de omgeving af, dook even later het gras in en ging direct ‘mantelen’. Dat is met gespreide vleugels afschermen van een prooi waarmee de roofvogel probeert te voorkomen dat deze wordt afgepakt. Zoals je op de foto kunt zien, zijn de vleugels gespreid en hangen ze naar de grond. Hierdoor wordt de bovenrug van de vogel zichtbaar, die ook wel ‘mantel’ wordt genoemd. Vandaar de naam mantelen, voor deze specifieke actie. Alleen… ik kon geen prooi ontdekken en de torenvalk volgens mij ook niet. Het is mij wel vaker opgevallen dat een roofvogel deze houding aannam terwijl er niets af te schermen viel. Misschien een soort wishful thinking?!
Er zat een buizerd in de boom, helaas net achter een paar takken waardoor het beeld wat rommelig overkomt. Op zich wel heel natuurlijk, maar liever heb je een plaatje met takken op de áchtergrond. Nou, daar werd redelijk vlot in voorzien. De buizerd was een klein eindje verkast en had plaats genomen in een lagere boom. Prachtbeest!
Bij het jagershuisje gaat mijn blik altijd direct naar de dakgoot en meestal kijken er dan twee gele kijkers terug. Zo ook dit keer. Ik ga maar eens namen voor ze verzinnen. Namen onthouden is niet echt mijn ding, daarom verzin ik vaak ezelsbruggetjes. De naam voor de linker uil (die vaak ónder de pannen zit) moet beginnen met een L en de rechter uil met een R. Omdat ik niet weet wat hun geslacht is, moeten het ook nog een beetje neutrale namen zijn. Als iemand suggesties heeft, dan hoor ik het wel.
Vanwege de vele regenval staat het water overal erg hoog. Achter het huisje is de plas een flink stuk groter geworden en komt tot aan het wandelpad. Daar langs de rand heeft een paartje roodborsttapuiten hun domein gevonden. Net als de uiltjes zijn deze (vage) dame en (scherpe) heer stamgasten waar je op kunt rekenen. Van de blauwe reiger heb ik geen idee of ze een territorium hebben. Eerlijk gezegd boeit me dat ook niet zo, ik heb niet zoveel met deze soort. Maar af en toe staat die best leuk te koekeloeren en dan gaat hij toch op de plaat.
In het Valleikanaal weer aardig wat dodaars gezien, deze was aan het duiken en kwam boven met iets eetbaars. Daar geen scherpe foto van kunnen maken, maar het was leuk om die vangst te zien. Verder een zilverreiger die zich niets aantrok van het verbod en een meerkoet die door bladgoud zwom. Het kan verkeren.
