Gisteren waren Jeff en ik 29 jaar getrouwd. En onze middelste zoon Vincent was jarig. Dubbel feest, dus. Voor onze trouwdag hadden we (last minute) B&B Diependal geboekt, een spontane actie van mijn kant. Het was een schot in de roos, wat een mooie locatie, fijn ‘huisje’ en vriendelijke hosts:
Het weer was ook feestelijk, zodat we lekker buiten konden zitten tussen de bloeiende lupines en met een weids uitzicht. Vanaf het erf loopt er een pad langs de bomenrij en zo liep je in no time natuurgebied het Hijkerveld in. Waar meerdere koekoeken zich lieten horen (en soms zien) en de geelgors het overbekende fragment uit de 5e van Beethoven floot. Tatatataaaaa.
Op de heenweg hebben we eerst nog dierenpark Taman Indonesia bezocht. Wat een enorme verrassing was dat. We hadden geen grote verwachtingen, maar zodra wij de overdekte tuin binnengingen, was het genieten geblazen. De vogels vlogen je om de oren of scharrelden om je heen. Ook wat zang en kleuren betreft was het een festijn.
Een oudervogel was zijn jonkies aan het voeren en woelde steeds met zijn poot in de grond. Daar kwam dan iets ‘lekkers’ uit tevoorschijn en de kleintjes waren er als de kippen bij om het op te peuzelen.
En dan de twee schattige duifjes die maar geen genoeg van elkaar kregen. Love-birds:
Even verderop was er nog een overdekt gedeelte waar een combinatie was van ‘vrije’ uitloop en vogels achter gaas. Walibi’s hopten vlak voorlangs en een extreem gekleurde fazant liep bekant over je schoenen heen. En dan de kookaburra, de grootste ijsvogel met een lengte van ongeveer 43 centimeter. Hij maakt een lachend geluid en wordt daarom ook wel “lachvogel” genoemd. Met deze roep bakent hij zijn territorium af. Deze big-bird zat achter gaas en zat op een gegeven moment op 30 centimeter afstand van ons af. Wow.
De vrolijkheid ging nog even door bij de Aziatische kleinklauwotters. Die zijn enorm speels en dat bleek ook meteen. Dit exemplaar verzamelde steentjes en schelpen, ging tegen de afscheiding aanliggen en liet zijn verzameling tegen het glas klingelen. Hij genoot er zichtbaar van en wij keken met verwondering naar deze voorstelling.
Echt een aanrader, dit kleinschalige maar o zo gevarieerde dierenpark! Vlak bij ons vakantieadres ligt vogelkijkhut Diependal. Daar zijn we drie keer geweest en hier hebben we twee nieuwe soorten mogen noteren: de roodhalsfuut en de witoogeend. Van die laatste soort dachten we eerst dat het een dame kuifeend was en ik heb daar niet eens een foto van genomen ;-). Ook hier vlogen meerdere koekoeken rond en er landde eentje op een kale boomtop in de buurt.
Er kwamen kraanvogels buurten, wat een enorme vogels die een bijzonder getrompetter laten horen:
Toch was de publiekstrekker wel de ijsvogel. Ze hebben een nestje, men verwacht dat de kleintjes binnenkort zich zullen laten zien. We hadden een paring dan ook zeker niet verwacht. Je kunt zien dat het mannetje met zijn snavel wat veertjes van vrouwlief beetpakt. Vlak hierna komt de man met een visje en draagt deze over aan zijn lieffie. Ah, that’s love.
Zondagochtend lag er een lieve attentie op ons te wachten en hoefden we ons niet te haasten met uitchecken van Dick en Hanny. Zeer gewaardeerd!
Mocht je nou denken dat alles rozengeur en maneschijn was… welnee. Dagelijks heb ik fikse pijnstilling geslikt voor mijn buik. Of dan de vele rupsen die uit eikenbomen dwarrelden aan dunne draadjes, het was af en toe een toer om ze te ontwijken. En die harde zwarte bolletjes op je kleren en in je haren? Poepjes van diezelfde rupsen (gelukkig geen eikenprocessierups, dat scheelde aanzienlijk). Of nog zoiets: tijdens een poging om het noorderlicht te fotograferen werden we aangevallen door een zwerm stekende muggen, zodat we al muggen-meppend onze statief probeerden af te stellen. We hebben het opgegeven en zijn naar binnen gegaan. Jeff bleek een paar fikse muggenbulten te hebben opgelopen.
En toch, als je kunt genieten van het kleine goede, dan is dat heel veel.