De rust is weergekeerd op de Kooiweg. De droge, zonnige weken zonder noemenswaardige neerslag zijn er de oorzaak van dat de plas is opgedroogd. En daardoor zijn de kemphanen ook verdwenen. Waar naartoe, dat is een raadsel… Maar in ieder geval heb ik het ‘back to normal’ stilletjes gevierd door in de berm te gaan zitten om uit te kijken over de opgedroogde vlakte. Heerlijk, de wind voelen en de natuur horen zonder menselijk rumoer en camera-geratel. Een paartje hazen had vrij spel en crosten van links naar rechts het veld over en weer terug. Ik zat zo stilletjes tussen het groen dat een haas mij niet in de gaten had en op mij af kwam zetten. Om vervolgens op een paar meter afstand voorlangs te rennen. Als je dat eens goed bekijkt, dan valt op dat ze best een vreemd loopje hebben. Het achterlijf gaat telkens flink omhoog, niet echt sierlijk. Maar wel effectief wellicht, want ze kunnen een flinke sprint trekken.
Wat mensen betreft is het dus rustug, dit in tegenstelling tot het vogelleven. Sommige vogels halen alles uit de kast om zich te laten horen en zoeken de hoogste plekjes op om hun lied de ruimte in te fluiten.
Grutto’s voeren baltsvluchten uit en zitten elkaar achterna, het GRUTTOGRUTTOGRUT is volop te horen:
Sommigen zijn dus bezig met het opsnorren van een partner, terwijl er ook al kleintjes in de graslanden rondstruinen.
Deze gruttoman had een picknicktafel uitgekozen als uitkijkpost en als er iemand voorbij kwam, dan kreeg die met hem te maken. Ze zijn nu super territoriaal vanwege hun kostbare kleintjes. En ach, geef ze eens ongelijk.
Ook de wulpen hebben jonkies rondlopen, deze pa vond het nodig mij erop te wijzen dat de kraamvisite op het pad moest blijven, wat ik uiteraard toch al deed.
Wat een prachtvogel is het toch, te land en in de lucht:
Begin van de week hadden we een aantal mistige ochtenden. Mooi met de zon erbij en bloeiende bermbloemen. Links een opname vanuit hurk-stand en rechts meer van bovenaf. Zelfde plaats, ander sfeerbeeld.
Ook klaprozen sieren de kant, eerst een ontluikend exemplaar dat uit zijn omhulsel breekt. Soms blijft er een helft zitten, dan heeft de klaproos een petje op en zelfs het uitvouwen kan hele fraaie vormen aannemen.
Bij het plevierennestje is het nog rustig. Het is me wel opgevallen dat deze fazant vaak ten tonele is. Ze eten plantaardig voedsel, dus vorm geen gevaar voor de kleine plevier. Misschien juist wel handig, zo’n grote bewaker. Want het pleviertje is echt ienimienie. Goed links onderin kijken, daar zit zij op het nest.
Op meerder plekken is deze soort te vinden in dit gebied. Ik ben er wel een beetje fan van:
Nog zo’n leuke soort is de visdief. Het mannetje probeerde duidelijk indruk te maken door vlak voor het oog van zijn dame stoere duikvluchten uit te voeren. Maar iets vangen, ho maar. Samen duiken is goed voor de teambuilding ;-).
Vogels zijn niet de hele dag actief, soms nemen ze het er even van. Snavel in de veren en ogen toe. Maar af en toe wel even een oogje in het zeil houden natuurlijk, je weet maar nooit…
Een jonge lepelaar was aan het foerageren, de snavel vleeskleuring in plaats van zwart zoals bij volwassen exemplaren.
Soms heb je een leuke bijvangst. Ik was naar de lepelaar aan het kijken en zag een heel stuk verder in de kant beweging. Laat er nou een waterral lopen. Nice!
Nog een prachtige ontdekking gedaan. Er liep een paartje reeën in het veld. Altijd leuk natuurlijk. Er hupte wat omheen, ik dacht eerst aan hazen. Maar nee, het waren twee bambi’s. Adoe, zo schattig! Links pa ree, rechts een grazende mama en er hupt net één van de kleintjes boven het gras uit.
Gisteren waren er behoorlijk dreigende luchten, maar echt serieuze nattigheid kwam daar niet uit.
Voor de zekerheid vandaag regenkleding meegenomen. Als de voorspelling uit zou komen, hield ik het niet droog. Net buiten de bebouwde kom fietste ik langs een bui met aan beide kanten een regenboog. De hele route naar het Binnenveld bleef de boog in de wolken staan, tot ik op de plek van bestemming was aangekomen. Ik fietste lekker in het zonnetje met zo’n prachtlucht naast me. Genieten!
Steenuilen staan erom bekend dat ze ook graag zonnen. Dat zit er blijkbaar al vanaf hun prille begin in, want in de nestkast zat een uilskuiken heerlijk te zonnebaden. Rakker hield mijn bezoekje op gepaste afstand in de gaten.
De ene na de andere bui kwam voorbij. Zo mooi om die ‘in de lucht te zien hangen’.
Thuisgekomen waren de natuurverrassingen nog niet afgelopen, een sint-jansvlinder sierde het raam:
Terwijl ik deze fraaie vlinder op de plaat zette, kwam er een verfomfaaide ouder-pimplemees van de vogelpindakaas snoepen. Even wat extra energie opdoen om daarna weer voor de kleintjes te zorgen. Succes!
