We hebben een heerlijke week buitenleven achter de rug. Afgelopen maandag zijn we vroeg op pad gegaan richting Oostvoorne waar in de duinen ons vakantiehuisje lag. Omdat we er halverwege de middag in konden, hebben we eerst twee natuurgebieden bezocht en dat was de moeite waard. Allereerst naar het Alblasserbos (Groene Hart), waar meteen een hele leuke waarneming deden. Van een paartje halsbandparkieten die duidelijk het voorjaar in de bol hadden:
Er fladderde overal vlinders rond, de temperatuur was dan ook heerlijk! Het oranjetipje stal de show.
Daarna door naar de Rhoonse Grienden. Een griend is een vochtig stuk land om, in dit geval, wilgen te telen. Het staat er dan ook vol met wilgen, al dan niet geknot. Wat een fascinerende boom is het eigenlijk. Er groeien allemaal planten, boom- en varensoorten op/aan/uit de wilgen. Her en der zijn ophaalbruggetjes aangebracht, het was een super leuke wandeling. Van harte aanbevolen, mocht je er eens in de buurt zijn!
Vakantiehuis Duins End is prachtig gesitueerd. Er loopt wel een wandelpad langs, maar dat was niet storend. Jeff kon zo vanuit huis een fraaie hardlooproute uitzetten.
In de tuin stonden een paar bloesembomen te pronken met hun bloemenpracht. Rondom een hekwerkje naast de schuur bloeide de ranonkelstruik. Door de camera van een laag standpunt omhoog te richten, kreeg ik de rode dakpannen als achtergrond erbij.
Rondom het huisje kregen we paarden, runderen en reetjes op bezoek. De natuurlijke grasmaaiers van het gebied.
Wat een beetje tegenviel was de zee, ik had me verheugd op lange strandwandelingen. Maar overal had je zicht op het fabrieklandschap van de Maasvlakte. En op heel wat plekken liepen honden, al dan niet aangelijnd. Dan loop ik ook niet op mijn gemak. Ach, het kan ook niet altijd feest zijn. Even was een een speciaal momentje toen een meeuwenzwerm het luchtruim koos.
En het lukte om een zeelandschap te portretteren zonder industrie op de achtergrond.
Uiteraard hebben we veel zingende vogels gespot, voor onze gevederde vrienden is dit de tijd om je te laten horen.
Aan de rand van het Haringvliet ligt een bijzondere vogelhut genaamd Tij. Het heeft de vorm van een ei van de grote stern. Die hebben we daar niet gezien, wel op zeer korte afstand oeverzwaluwen. Via een smalle doorkijk kon ik ze fotograferen, een unieke ervaring.
Af en toe moesten ze bekvechten voor hun plekje, een beetje spektakel kan geen kwaad:
Gelukkig gaat het er ook vriendschappelijk aan toe in de natuur:
Op de dag voor vertrek naar onze tweede huisje moest de auto aan de lader. Daarvoor naar een bezoekerscentrum gereden en van daaruit een wandeling gemaakt. Aan het begin van de route kwamen we allemaal mooie ‘berm’bloemen tegen, daar namen we even de tijd voor.
Verder was het een interessante wandeling langs de ballenbomen. We waren ze al tegengekomen op de fiets, bomen die vol hingen met groene ballen. Het gaat om maretakken, halfparasieten die water en zouten aftappen van de vaten van de bomen waar ze in groeien. Redelijk zeldzaam in Nederland, maar hier hangen de bomen er vol mee.
Op vrijdag zijn we van Oostvoorne naar Babyloniënbroek getogen met als tussenstop de Biesbosch. Bij een haventje lagen deze lammetjes op de dijk te genieten van het lekkere zonnetje:
Vlak bij de waterkant hebben we nog een zelfontdeksoort gescoord, namelijk een juveniele kwak. Dus deze bijzondere soort hebben we niet eerst op een app gezien waarna we op zoektocht zijn gegaan… nee, deze kwamen we spontaan tegen. Verrassing!
Met de auto het pontje genomen en wat dieper in de Biesbosch nog een wandeling gemaakt. Super rustig wat mensen betreft. Ook geen grote hoeveelheden vogels, maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden de kwak immers al in de pocket. Op een roosterbruggetje hielden we even halt ‘om een landschapje te schieten’. In de verte een knobbelzwaan, die steeds dichtbij kwam. Tot hij uiteindelijk onder ons langs zwom. Cool!
De fuut deed een extra duit in het zakje door voor ons een fraaie duik te nemen.
Als laatste tussenstop naar een uitkijkpunt gelopen, met zicht op… niks. Nou ja, een plas water met hier en daar een gans. Dat was niet wat. Terwijl we bijna terug bij de auto zijn, zit deze schoonheid op het pad. Zomaar ineens, een koninginnenpage. Dat verzin je toch niet!?
Vanwege een vriendenverjaardagsviering van Matthijs hebben we naast de midweek Oostvoorne twee dagen extra geboekt, bij B&B Babylonia. Een soort luxe privé-hotelervaring met wederom super weer.
Op vijf minuten afstand ligt een natuurgebied genaamd Kornse Boezem, waar de titel van deze blog meer dan waar wordt gemaakt. Slootkanten vol raapzaad en wilgen. Ronduit feestelijk om hier te wandelen. En niet alleen op deze plek, overal waar we afgelopen week kwamen en reden domineerde deze combinatie het landschap. Puur Hollandse natuur.
