Het wordt steeds drukker in het Binnenveld. Niet alleen wat vogels betreft, maar ook de vogelaars nemen in aantal toe. Een paar is prima. Echter als er een rij statieven, telescopen en camera’s opgesteld staan, dan is de lol er toch wel een beetje af voor mij. Want dan heb je een heel andere beleving. Zodra er dus teveel ‘volk’ staat, pak ik mijn biezen. Of eigenlijk krukje of zitmat. Vanmorgen was ik weer erg vroeg uit de veren om de zonsopkomst te beleven. Om kwart voor zes zat ik op de fiets, door de week is het dan al druk op de Rondweg Oost. Nu heerlijk stil. Ongeveer een half uur voordat de zon opgaat, zijn de kleuren het meest intens. Het is dan nog wel donker en omdat ik uit de hand fotografeer, heb ik te maken met een hoge ISO en een zwarte voorgrond. Maakt niet uit, het gaat om de indruk:
Eerder deze week stond er weinig wind, dan heb je een glad wateroppervlak waardoor de weerspiegeling soms fraai uitpakt, zoals bij deze kleine plevier:
Ook de tureluur stond in rustig water.
Een minder gebruikelijke steltloper is de zwarte ruiter, hij lijkt wel wat op zijn bovenstaande neef.
Verder heb ik op meerdere dagen weer kemphanen gezien, op verschillende plekken. Van voorgaande jaren kan ik mij dat niet herinneren, ze zaten dan op één plek en ook wat later in het seizoen. Leuke soort, hopelijk ga ik ze nog zien baltsen, dat is indrukwekkend! Hieronder rechts een vrouwtje en links het mannetje.
De waterral kwam even wat verder uit de beschutting van het riet. Bij de minste verstoring dook hij weer weg.
Het gekraak van de zomertaling had ik eerder van de week al gehoord. Wel leuk om dan ook deze fraaie eendensoort wat dichterbij in het vizier te krijgen. Zoals je ziet zijn het geen duikeenden (die duiken helemaal onder water) maar duikeleenden ;-). Bij het nemen van de onderste foto kwam ik er op dat moment pas achter dat er ook pijlstaarten zwommen. Nice!
Op een rustig moment zonder andere toeschouwers kon ik de eendenkooi-ijsvogel spotten. Hier het mannetje vanwege de geheel zwarte snavel. En vanmorgen hoorde ik weer de bekende fluittoon, wat verderop bij een bruggetje. Dit keer een vrouwtje (oranje ondersnavel) met visvangst.
Rakker zat op zijn post en ook de wulpen zijn inmiddels ingeburgerd voor de ’time being’.
Graspiepers (onderste foto) zijn jaarrond hier te vinden. In de winter trekken onze piepers meer naar het zuiden, maar dan komen de noorderlingen afzakken naar onze contreien. Hun geluid zou je prima kunnen omschrijven als gepiep. Echt wel anders dan de veldleeuwerik die een veel gevarieerder repertoire heeft. Uiterlijk lijken ze op het eerste oog wel wat op elkaar.
Terug van weggeweest is de blauwborst, fotograferen was een uitdaging, maar af en toe kreeg ik ‘m goed in de lens.
Het zou niet zo goed gaan met de grutto, de aantallen dalen. Ik heb alleen niet de indruk dat dat voor ons Binnenveld geldt, ze zijn volop aanwezig. Ter land, ter ‘zee’ en in de lucht. Hier een poetsende gruttogruttogrut.
