Gisteren mocht ik een heerlijke dag vertoeven in bovenstaande fotohut. Tussendoor een korte pauze, het zonlicht is in de middag knetterhard en dan krijg je hele scherpe schaduwpartijen en wit-uitgebeten delen op de vogels. Super dat ik er zo makkelijk naartoe kan op de fiets, wat dat betreft wonen wij dicht bij veel mooie plekken. Een woonhuis midden in de natuur, dat is lang gekoesterde droom. Voor nu zoeken wij die rust en ruimte op, dat kan ook. En keep on dreaming.
De hut wordt met regelmaat bezocht door een eekhoorn, wat een gezellig beestje is dat toch met die prachtige pluimstaart. Opeens hoorde ik een vreemd geluid, een beetje vogelachtig, maar toch anders. Komen er plotseling twee reetjes voorlangs rennen, wauw. Eekhoorn weg natuurlijk, maar dat was een bijzonder moment.
De appelvink is hier altijd wel te vinden, geen grote getale, maar wellicht zitten er een aantal te broeden op het nest. Dan krijg je straks het kleine grut erbij, daarvoor moet ik eigenlijk begin volgende maand weer ;-).
Over kleintjes gesproken, er hipte al wat grut op de setting rond. Onder andere aan de snavel kan je zien dat het om een jonkie gaat, dan zit er nog een soort gekleurd extra ‘mond’hoekje bij. Misschien denk je dat onderstaande twee exemplaren van dezelfde soort zijn, maar dan een jong en een volwassen exemplaar. Maar dat is niet zo, links is een jonge merel en rechts een volwassen zanglijster. Daaronder een juveniele heggenmus.
Het water is een trekker, er kwam met regelmaat een Europese hoornaar drinken. Een megawesp waar je liever geen confrontatie mee wilt hebben. Dan liever een groen kikkertje, die doet wel een vlieg kwaad, maar is geen partij voor ons mensen.
Een paartje zwartkop kwam nu en dan langs, die fluiten zeer muzikaal een klaterend deuntje. Man zwartkop heeft een zwart petje en mevrouw houdt het bij een bruine look.
Bij de volgende twee pittige vogeltjes moest ik denken aan het woord FIER, dat past wel bij hun houding. Eerst een fitis en daarnaast een winterkoning. Klein, maar fijn!
Van een veel groter formaat is deze vriendelijke holenduif wiens gekoer je meteen in een relaxte stemming brengt.
Er waren een aantal groenlingen op de setting. De mannetjes kunnen niet echt incognito ergens verschijnen, hun geel spreekt voor zich. De grote bonte specht laat zich standaard zien op deze plek en is verzot op het vet dat hier en daar verstopt zit. En het roodborstje wilde duidelijk indruk maken, mevrouw was aan het badderen en deze zorgde voor een life-muziekje erbij. Wat een vent!
Er werd dus best wat af gebadderd, stuk voor stuk zien de vogels er daarna uit als verzopen katjes (of iets dergelijks). Deze pimpel staat daar symbool voor:
Ten slotte nog een appelvink. Gewoon, omdat het kan. En omdat het zo’n machtig mooie vogel is!
