Hoog en laag

We hebben het vandaag weer dicht bij huis gezocht en zijn het bos ingedoken bij Rhenen aan de Autoweg. Beetje onderaan geparkeerd, we zagen al dat het heuvelop spekglad was en we wilde geen slippartij riskeren. Goede keuze want later zagen we auto’s slippend en glibberend hun weg zoeken.

We waren net op pad toen we heel hoog bovenin de dennenbomen gezellig gekwetter hoorden. Geen idee welke vogels daar zaten en we konden het ook niet goed zien met de verrekijker. Dus een foto genomen en hopen dat we er thuis achter zouden komen. Het was heerlijk rustig is het bos, de meeste mensen staan nu op het ijs waarschijnlijk. Helaas was er ook weinig vogelverkeer. Ik was al aan het bedenken hoe ik hierover kon schrijven toen we tussen de bomen kleine friemeltjes zagen hupsen. Kijk, dat is dan weer super: goudhaantjes en een winkerkoning. Eigenlijk dachten we dat het om vuurgoudhaantjes ging maar dat bleek later niet het geval, toen we de foto’s bekeken. En opeens hoorden we een zwarte specht. Gaaf maar waar zit die?! Het geluid kwam van een eindje dieper het bos is, dus we hebben de stoute schoenen aangetrokken en zijn van het pad afgeweken. Toeristische route zullen we maar zeggen. Het was nog een hele toer maar uiteindelijk kregen we ‘m in het vizier en op de plaat: helemaal onderaan een boom. Koppie hoog, koppie laag, hoog, laag. Best een grappig gezicht.

Zwarte specht

Eenmaal thuis konden we de ‘grote onbekende’ kwetteraars determineren: sijsjes. Mooie score voor mij want de zwarte specht én de sijs had ik nog niet in het echt gezien.

Sijs