Men moet het ijzer smeden als het heet is. De uitleg van dit gezegde is: je moet op het juiste moment de kansen grijpen en dingen doen. Toegepast in de praktijk: naar het Binnenveld gaan als de zon enigszins door het wolkendek heen breekt. Dus toen er iets van gaten ontstonden in de grauwe wolkenmassa, heb ik me warm aangekleed en ben op de fiets gesprongen. Waarbij ik meteen de eerste testrit heb gedaan met mijn nieuwe, verwarmde handschoenen. HEERLIJK, geen koude vingertoppen meer. Begonnen met de laagste verwarmings-stand en uiteindelijk, toen ik stil zat, de ‘hitte’-knoppen opgevoerd. Wat een uitvinding.
Bij de Kooiweg weinig vogelleven gezien, wel mooie luchten:
Er stond een aardig windje dat niet alleen de wolken voortdreef, maar ook de veren van de blauwe reiger deed opwaaien. Verder nog een grote zilverreiger in het groene gras gespot en weer een torenvalk. Deze was duidelijk iets aan het verorberen, maar welk dier de klos was bleef voor mij een vraag en voor hem een weet.
Op de gok dat ik warm genoeg gekleed was, had ik mijn krukje meegenomen. En toen alles inderdaad heerlijk op temperatuur bleef, heb ik mijzelf geïnstalleerd. Een beetje verscholen bij het riet en met het volgende uitzicht:
Ook hier weinig vogelverkeer, maar wel een blauwe kiekendief die in de verte voorbij kwam zeilen. Met de wind mee, dus dat ging vrij rap. Toch een foto kunnen maken, waarop de witte stuit te zien is. Hét kenmerk van een blauwe kiek, de andere kiekendiefsoorten hebben dat niet. Ik denk dat dit exemplaar een overwinteraar is, het trekseizoen is toch wel achter de rug. Broeden doen ze bijna niet in Nederland, op een paar uitzonderingen na. Leuke waarneming.
