Voor mijn verjaardag kreeg ik van Jeff een origineel cadeau, namelijk een dag naar een vogel-fotohut. Er zijn er velen door het hele land, wij zijn gisteren naar Rijssen gegaan en hebben ons daar van 8:30-15:30 meer dan vermaakt. Het was voor ons de eerste keer in zo’n hut, dus het was even afwachten hoe het zou bevallen. Nou, ik weet mijn cadeau voor volgend jaar al, dit was zeker voor herhaling vatbaar. We mochten wat voer meenemen en hebben walnoten en levende meelwormen aangeschaft. Dat bleek een goede keuze, de meelwormen waren favoriet en ook de walnoten gingen erin als koek. We waren nog maar net in de hut, nog voordat er gevoerd werd door de eigenaar, en we zagen al een ijsvogel plaatsnemen op haar uitkijkpost. Tegen betaling konden we ook wat visjes in de vijver laten aanbrengen, uiteraard maakten we daar ook dankbaar gebruik van. Krioelende meelwormen aanschaffen is tot daar aan toe, maar een bakje vissen meezeulen is wat lastiger. De visjes werden niet met een plons in het water gemikt, maar ze kwamen in een speciale bak terecht. Zo kunnen fotografen wat gerichter de duik in het water proberen vast te leggen, want je kunt redelijk schatten waar de duik zal plaatsvinden. Toch is zo’n snelle duik voor ons nog wat te hoog gegrepen. Er zijn tal van instellingen nodig om dat voor elkaar te krijgen. En als er dan ondertussen iets anders boeiends verschijnt, dan moet je alle instellingen weer omgooien. Nee hoor, ik genoot van het gewone fotowerk.
De hut lag wat verlaagd waardoor je een mooi laag standpunt had. Je moest dus een paar treden naar beneden en kon ook niet rechtop staan binnen. Een paar keer hebben we het kacheltje aangedaan, de kou trok toch wel in de voeten als je zo lang stil zit.
En dan heb je zo’n uitzicht. Deze foto is een zoekplaatje, op de ‘katapultboomstam’ links zit namelijk een buizerd. In het midden de ijsvogel en rechts een ekster en een Turkse tortel. Ik kon het maar niet begrijpen waarom de vogels bleven zitten, terwijl er een buizerd zo dichtbij was. Totdat een ekster iets ging eten, wat aan een tak was bevestigd (en in eerste instantie nog uit het zicht). Het bleek aas te zijn. Dus de buizerd had helemaal geen interesse in vogels vangen, als er voor je neus vlees voor het oprapen ligt. Hij was alleen wel wat aarzelend. Moest zeker eerst even ontdekken wat voor vlees hij ‘in de kuip’ had zitten. Maar zoals te zien is op de close-up foto (restje vlees op zijn snavel), hij liet het zich goed smaken, uiteindelijk.
De ijsvogel had ik al genoemd, zij (dat kun je zien aan de rode ondersnavel!) verscheen een heel aantal keren pal voor onze neus en we hebben haar uitgebreid kunnen bewonderen. Wat een knalkleuren.
Veel minder opvallend en een stuk schuwer ook nog is de heggenmus. Het koste heel wat meer moeite om deze te fotograferen en als het dan lukt, dan geeft dat ook wel extra voldoening:
Plots kwam er een grote bonte specht ten tonele, hij (zie rode nekvlek) had ergens een hazelnoot gescoord en zette die vast in een boomstammetje. En maar tikken met die snavel. Een nieuwsgierige koolmees nam even poolshoogte en wilde wellicht een graantje meepikken.
De ijsvogel was de meest fotogenieke verschijning op de set. Vandaar nog een extra plaatje van haar:
Verder hebben we heel wat verschillende vogels gezien. Geen zeldzaamheden en veel soorten die je ook in je eigen tuin kunt verwachten zoals de huismus, ekster, merel, gaai, koolmees, tortelduif en roodborst. Op mijn fotografie-pagina vogels kun je nog wat meer foto’s zien. Mijn favoriet?! Dat is simpel: de pimpel.
