Je kunt er echt niet meer omheen, het ‘gruttogruttogrut’ vult regelmatig het luchtruim. Toen ze er net waren, zaten ze ver weg in het veld, maar ze komen steeds dichterbij. Tot op een paar meter afstand zelfs. Eerder deze week heb ik een heel poosje bij de plas aan de Kooiweg gezeten, op een krukje. Beetje verscholen achter wat bosschage waardoor vogels hun eigen gang gingen. Om nog even bij de grutto’s te blijven, dit paartje paarde vlak voor me. Grappig om te zien dat het vrouwtje rustig doorging met eten, ze trok een vette pier tevoorschijn.
Dit kleine pleviertje was ook op zoek naar lekkers, het klopte steeds met zijn tenen op de modder en pikte er dan wat uit. Bijzonder om deze tactiek van zo dichtbij waar te nemen.
Er kwam ook nog een kemphaan buurten. Ik zat echt op een goed plekje!
Rakker is regelmatig zichtbaar aanwezig, hoewel steeds een beetje verdekt opgesteld. Verder klinkt in de eendenkooi steeds de roep van een ijsvogel (of twee). Wellicht wordt er aan een nestje gewerkt. Het trekt heel wat fotografen langs het Valleikanaal, in de hoop om een glimp op te vangen van dit fraaie vogeltje. Mij niet gezien om erbij te gaan staan ;-). Laat ik nou ’s ochtends vroeg op weg naar het Binnenveld de schelle roep van een ijsvogel horen, hier in het parkje ‘om de hoek’. De blauwe flits zat op de uitkijk.
De tjiftjaf is luid zijn naam aan het fluiten, echt een lente-liedje. Voeg daar de uitlopende katjes aan toe en het plaatje is compleet. Hoewel er nog flink wat kou in de lucht zit, zeker vroeg in de ochtend.
Zonnige momenten en dreigende luchten wisselden elkaar af deze week. Ik hou wel van een beetje drama in de lucht!
Vanmorgen hing er wat lage mist over het land, ook fraai.
Er waren weer ‘bobbels’ in het stoppenveld te zien. Even goed kijken en ja hoor… daar zaten ze, Jut en Jul.
Ook de blauwe kiekendief verscheen weer ten tonele, op deze foto kan je goed zijn witte stuit zien. Een duidelijk kenmerk van deze rover.
Eigenlijk hoopte ik vandaag een blauwborst te spotten. Dat is niet gelukt. Op de plek waar ik deze prachtige zangvogel had ‘verwacht’, stonden twee gakkende grauwe ganzen. Met veel kabaal vlogen ze op. Ach, zo’n huis-, tuin- en keukengans heeft ook wel iets.
Laat ik afsluiten met de eveneens vrij algemene rietgors. Geen bijzondere kleuren en toch, mooi in zijn eenvoud.
