We beleven een paar hele warme nazomerdagen met temperaturen boven de 30 graden. Gelukkig is het in de ochtend lekker fris en ook ’s avonds koelt het redelijk af. Die frisse ochtenden, dan heb ik het wel over de vroege uurtjes rond zonsopkomst. Twee dagen achtereen heb ik deze mogen meebeleven en is elke keer weer genieten. Vanwege het ontbreken van wolken is de lucht erg eentonig, maar toch zijn de kleuren mooi als je zo vroeg in het veld staat:
Herfsttinten zijn al volop aanwezig en gelukkig een aantal honkvaste vogels ook zoals de roodborsttapuit en de steenuil. De bruine kiekendief die ik een poosje heb gemist, heb ik nu twee dagen op rij goed kunnen ‘volgen’, zij het van een afstand. Meerdere exemplaren vliegen steeds heen en weer over het veld, af en toe een duik die nogal eens niets oplevert en dan weer door. Jagen is een hele klus, een prooi hebben ze echt niet zomaar te pakken.
Vanochtend lag er een kleine mistsluier over het land, dat zorgde voor even iets extra’s:
In de ondiepe plas stonden aardig wat vogels de ochtend te begroeten: lepelaars, grauwe ganzen, een grote zilverreiger en de blauwe reiger. Hier heb ik een heel poosje gestaan en ik hoorde steeds een mysterieus vogelgeluid, dat ik niet kon plaatsen. Het klonk erg dichtbij, maar daar zag ik niets. Verderop zag ik even een silhouet van een hoenderachtige vogel, een kleintje, opvliegen. Er is dus nog veel meer aanwezig in het gebied dan je ziet. Kun je nagaan.
Op onderstaande foto’s kun je goed zien wat een achtergrond doet met het onderwerp. Bij de tweede foto ben ik verder door mijn hurken gegaan, zodat de blauwe lucht het decor vormde. Over smaak valt niet te twisten, mijn voorkeur gaat naar de geel-groene achtergrond. Maar het verschil is groot en zo kun je dus een afbeelding ‘naar je hand zetten’.
De lucht is strakblauw en dat is toch wat saai op landschapsfoto’s. Dus dan maar inzoomen op het kleine, dat dan weer zo groots blijkt te zijn.
