Een windstille, grijze, koude dag… en toch. Hoewel het best even duurde voor het interessant werd, dit tochtje Binnenveld was meer dan geslaagd. Allereerst omdat ‘mijn’ steenuiltje op honk was, zoals meestal verstopt onder de pannen. Dit is zijn vaste rustplaats terwijl de uilenkast in de boom ernaast het daadwerkelijke nest is. De baltsperiode is aanstaande, benieuwd of ik dan twee uilen ineens kan spotten. En het zou natuurlijk helemaal super zijn om uilskuikens te mogen zien opgroeien. Maar nu loop ik vooruit op de zaken. Vandaag zijn alleen de staart en wat witte veren van zijn onderlijfje zichtbaar. Een andere foto met veren erop, deze compositie vond ik wel apart.
Zoekplaatje 
Nog een grappig beeld van twee langs vliegende zwanen. Ik zag en hoorde ze aankomen, vanuit mijn gezichtsveld vlogen ze achter de hoogspanningslijnen. Ze gingen mooi binnen de lijntjes vliegen ;-).
Hoe weinig er ook te zien valt, het moet wel heel vreemd lopen als je niet een paar reigers tegenkomt. De blauwe reiger parmantig uitgerekt met de snavel in de lucht en de grote zilverreiger in elkaar gedoken:
Blauwe reiger 
Grote zilverreiger
En toen werd het echt interessant, al fietsend langs het kanaal ging ik weer op zoek naar dodaars. Uiteindelijk heb ik er 6 gezien en 3 daarvan redelijk op de plaat gekregen. Omdat ze zo schuw zijn, is het handig om ver vooruit te kijken. Dan hebben ze je nog niet in de gaten. Om een idee te geven hieronder ook een overzichtsfoto van hoe ik D1 vanuit de verte zag. Toen hij doorhad dat ik eraan kwam fietsen, verstopte hij zich in het riet. D2 dook onder, kwam een paar meter verder omhoog, keek me aan en dook weer onder. Zo heeft hij heel wat meters afgelegd. Je kunt natuurlijk ook gewoon telkens op bijna hetzelfde plekje onderduiken zoals D3. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me wel dat het voor die mini’s toch ook best irritant is, zo’n kijkgrage dame aan de overkant. Maar ze zijn gewoon te schattig.
D1 
D2 
D3 
Gelukkig voor de dodaars werd mijn aandacht afgeleid, links van me fladderde er iets op. Nee, het zal toch niet… jawel hoor. Bijna op dezelfde plek als de vorige keer. De kleine bonte specht vloog dit keer van boom naar stuik en zo door. Wat een leukerd!
