We zijn weer een beetje boven water. Kerst verliep voor ons anders dan gedacht vanwege corona. Voelde aan als een vervelende griep, alle feestelijkheden gingen aan ons voorbij. Gelukkig zaten Jeff en ik in hetzelfde schuitje, gedeelde smart…
Deze laatste dag van 2022 loopt ook niet over van gezelligheid. Somber weer, veel wind en regen. De temperatuur mag je wel uitzonderlijk noemen, zo rond de 15 graden. Buiten wordt er al wat vuurwerk afgestoken. De vogeltjes schrikken zich elke keer de rambam. Sneu om te zien, zitten ze net lekker te smikkelen van de vetbollen (een oliebol is er niks bij), KNAL, vroesfff, alles weer de boom in.
Het is even afzien deze dagen en dan keert de rust weer terug in vogelland. Hoewel, je moet wel altijd op je qui vive blijven. Want er kan zomaar een sperwer om de hoek komen. Afgelopen periode zag ik er regelmatig een in onze buurt patrouilleren, gisteren bleef deze mooie roofvogel even zitten op het dak van de buren. Een flinke dame, daar valt niet mee te spotten.
Goede voornemens voor 2023, daar ben ik niet zo van. Als je iets wilt veranderen aan jezelf (een ander veranderen is al helemaal onmogelijk), dan is dat een hele klus en volgens mij heeft het de meeste kans van slagen als je het geleidelijk, met mate en juist niet op zo’n specifiek moment aangaat. Gewoon beginnen als je er innerlijk klaar voor (of mee) bent. Zoiets laat zich niet vastprikken op de eerste dag van het nieuwe jaar. De beste wensen dan, voor het nieuwe jaar?! Ach, niets op tegen natuurlijk, maar het is de vraag wat het beste is. Laat ik het houden bij shalom, innerlijke vrede die zich laat delen, de ander ten goede!