Wat een mooie dagen hebben we afgelopen week mogen beleven! Zonnig en in de loop van de middag heerlijke temperaturen. Rond zonsopkomst is het echter nog flink fris, dus gewoon de skibroek aangedaan tijdens mijn Binnenveldtochten. Er is weinig bewolking, daardoor is de lucht behoorlijk saai. Geen landschapsfoto’s dus, maar er zijn zoveel leuke soorten terug aan het komen, er is genoeg te zien. Regelmatig klinkt de harde TEPIET-roep van de scholekster. Niet alleen in de weilanden, maar ook in het industriegebied want daar nestelen ze vaak op het dak.
Ook grutto’s en tureluurs strijken met steeds groter wordende aantallen neer in de voedzame plasdrasgebieden. Hieronder drie grutto’s en de derde van links is een tureluur.
De waterral is enorm schuw. Zodra hij doorkrijgt dat hij bekijks heeft, smeert hij ‘m. En dat gaat in een rap tempo.
Onderstaande woerd (mannetjeseend) zat vrij lang op niet al te grote afstand voor me op het pad. Dat bevreemde mij, meestal gaan eenden eerder op de wieken. Maar hij wachtte netjes op zijn ‘meisje’ die wat later uit het riet kwam aanwaggelen. Toen zij ‘de vleugels’ nam, ging hij haar achterna.
Normaal gesproken zijn vrouwtjes eenden bruin van kleur. Af en toe zorgt de natuur voor een verrassing en zo heeft deze dame een overwegend wit verendek. Volgens mij heeft dit te maken met verlies van pigmentatie in de veren (leucisme). Ze is geen albino, want dan waren haar ogen rood geweest.
Over ogen gesproken, Rakker zat te genieten van het zonnetje en zijn gele ogen kleurden mooi bij de mossen op de dakpannen.
Een andere roofvogel met gele ogen is de blauwe kiekendief. Hij vloog laag over het veld heen en weer totdat hij het fietspad overstak, waar ik uiteraard klaarstond met de camera. Vlak voor de oversteek kon ik ‘m redelijk kieken.
Ook erg leuk was het koppeltje patrijzen, dat in een stoppelveld probeerde onzichtbaar te zijn. Als je er niet op let, dan zou je ze zo voorbij zijn gegaan.
Vogelaars zijn eigenlijk best vreemde vogels die altijd maar weer uitkijken naar ‘bobbels’ in het veld, silhouetten in bomen en beweging in het riet. En in deze tijd van het jaar hoef je niet eens zo goed te kijken, want de meeste vogels laten zich luid en duidelijk horen. Zoals deze rietgors, zijn zang klinkt als een soort belletje.
Ten slotte een paartje nijlganzen dat het hogerop zocht. Op zich niet uniek, ze nestelen ook wel in bomen (in oude nesten van roofvogels). Toch vind ik het een grappig gezicht, deze forse ganzen die de boom in gaan.
