Gisterenochtend wel de wekker gezet voor een vroege start in het Binnenveld, maar naar buiten kijkend zag ik dat het een mistige toestand was. Als het binnen de bebouwde kom al zo is, dan zal het in het open veld potdicht zitten vanwege de mist. Lekker uitslapen dus. Voor vanochtend was er windkracht 3 gegeven en dan waait het hard genoeg om mist uit te sluiten. Dus nu wel vroeg uit de veren gekomen en de zon zie opkomen: morning!
Verder vandaag niet zoveel beleefd in tegenstelling tot gisteren. Huh, het was toch te mistig? Ja, maar dat trekt ook weer op, dus rond 9 uur was ik alsnog ter plaatse…
Dicht langs de rand van de Kooiweg zag ik tien patrijzen. Ze zagen mij ook en gingen allemaal in de ‘freeze-stand’. Doodstil blijven zitten en dan hopen dat je niet gezien wordt. Uiteraard werkt dat niet op korte afstand, maar zo kon ik dit groepje wel makkelijk vastleggen. Even verderop zag ik nog een fazant. Wel familie van elkaar en toch duidelijk verschillend. Vandaag kon ik er nog een in vol ornaat op de plaat krijgen en zo kan je zien dat de staart wel opvallend anders is, want een patrijs heeft een minieme staart. Eigenlijk loopt het bolle lijf over in een klein puntje en dat is het.
Ik vervolgde mijn fietstocht en zag opeens een dansende houtduif op het pad. Met in het gras nog een andere vogel. Van die vreemde duivendans wilde ik een filmpje maken, maar de duif was ‘m al gesmeerd. De andere vogel bleef zitten. Er kwam een fietser aan en ik zag de vogel gaan ‘mantelen’. Ah, het is dus een roofvogel, die doen dat als ze hun prooi willen beschermen. De fietser kwam tot zeer dichtbij en stopte. Daarop vloog de sperwer op met een spreeuw in zijn klauwen. Hij landde wat dichter bij mij tussen de bomen en de man fietste naar me toe. Plots vloog de belaagde spreeuw weg van de plaats des onheils en de rover ging erachteraan. Mis poes. De verbaasde man en ik praatten wat na over het voorval. Hij wist nog te vertellen dat er ook een groene specht ten tonele was geweest en ja hoor, die vloog ook even later langs. Wat een consternatie. Ik denk dat de houtduif met zijn vreemde gedrag probeerde om de geslagen spreeuw te laten ontsnappen. Op de eerste foto zie je ook een kraai overvliegen, waar de sperwer naar kijkt. En die specht zal er ook het zijne van hebben gevonden. Of de vermeende spreeuw was een jonge specht, dat kan natuurlijk ook. Hoe het ook zij, het was een belevenis.
Zich van geen kwaad bewust dobberden er heel wat watervogels in de sloot. Wel 4 soorten door elkaar heen: wilde eend, krakeend, wintertaling en dodaars. Een zoekplaatje dus:
Rondom een hoogspanningsmast hing er wederom spanning in de lucht. Nu waren de verhoudingen wel wat gelijker verdeeld want de torenvalk en kraai zijn aan elkaar gewaagd. Alleen was het wel twee tegen één en dat is gemeen. De kraaien slopen steeds wat dichterbij tot de torenvalk er genoeg van had en met een felle uithaal het luchtruim koos.
Het steenuiltje had dit keer geen zin in belangstelling en koos al snel voor de nu nog volle boomkruin. En zo kon ik voor de verandering eens een actiefoto maken.
Als afsluiter een dodaars die mooi in de weerspiegeling van het riet zijn weg vond.
