Alle weer is weer, maar het zou toch wel fijn zijn als we dit seizoen nog een beetje het buitenleven-gevoel zouden kunnen ervaren. En dat is lastig als de zon het zo vaak laat afweten terwijl de regen juist veelvuldig valt. En toch, als het even kan probeer ik tussen mijn werkdagen door natuur-energie op te doen. Gisteren was het een grauwe dag, maar deze kleine karekiet voerde een vrolijke one-man-show op (luister maar naar de geluidsopname). Even later flitste een ijsvogel voorbij en nam even plaats in het groene riet.
Ook de blauwborst liet zich zien en een koekoek scheerde over. Dan heb je al heel wat elementen waardoor het saaie weer gecompenseerd was. Blauwe waterjuffers waren aan het paren en overal vlogen en zaten bruinrode heidelibellen. Het mannetje is daadwerkelijk rood, dit is een vrouwtje:
Verder nog een voor mij nieuwe soort gezien, de engelse kwikstaart. Lijkt op de gele kwikstaart, maar deze heeft een ‘olijfgroenige’ kop. Hij houdt in tegenstelling tot zijn soortgenoot niet van gras, deze omgeploegde akker is meer zijn habitat.
Op de terugweg ben ik nog even naar een tuincentrum geweest is Achterberg. Dat was twee straten verderop, dus makkelijk mee te pakken. Minder eenvoudig was het om alle planten mee te krijgen op de fiets. Met volle tassen en een tray op de bagagedrager lukte het net. Er kwamen donkere wolken aanzetten, maar op wat gespetter na ging het goed. Gelukkig want ik had geen plek meer om de camera waterproof op te bergen. Blij met de aankoop!
Vandaag was ik vroeg in het Binnenveld, er hingen schapenwolken in de lucht en een wulp bleef maar claimen dat dit zijn territorium was. Terwijl ik gewoon op een openbare weg stond ;-).
Die (klap)roze, die (klap)roze… te mooi om niet bij stil te staan. De hulsels waar de bloemblaadjes uit barsten… uniek.
Er waren ook cirruswolken te bewonderen, soms weet je gewoon niet waar je kijken moet van al dat moois.
Waar ik helemaal van stond te kijken, was een zwarte stern. Deze soort heb ik hier nog nooit gezien. Wel visdieven, waar vanochtend ook een exemplaar acte de présence gaf. Ze maken een beetje hetzelfde geluid, een soort krassend gekir.
Naast felle opklaringen betrok de lucht ook van tijd tot tijd, een gevarieerd weertype.
En daar verscholen tussen de begroeiing lag een meerkoet-kuiken. Je weet wel, zo’n clownsverschijning. De rare haartjes op zijn koppie zijn al bijna weg. Het is een rommelfoto, maar ik laat ‘m toch zien. Want wat een bijzondere snavel. Straks verkleurt deze helemaal naar wit, een meerkoet is een ‘zwart met een beetje wit’-vogel en een rood oog. De miniversie daarentegen kent vele kleurrijke gezichten.
