Na een hele periode van grauw weer begint deze week met zon. Heerlijk om weer blauwe lucht en zonlicht te zien. Maar echt verwarmend is het niet bepaald. Sterker, het is ‘freezing cold’. Hoewel goed ingepakt van top tot teen viel het niet mee om de kou te trotseren. Zelfs mijn fiets, die ik naast het jagershuisje geparkeerd had, werd bedekt met een dun ijslaagje. En dan te bedenken dat ik van mijzelf al een enorme koukleum ben. Afzien dus, vanochtend. En toch… ik had het niet willen missen.
Ten tijde van de zonsopkomst stonden heel wat reeën op een kluitje in het weiland, wellicht was daar water om de dorst te lessen. Verder zat het steenuiltje op z’n plek alsook de roodborst, winterkoning en roodborsttapuiten. Altijd fijn als de ‘bewoners’ thuis zijn, als ik op visite kom ;-).
Klaar om door te gaan, hoorde ik een raaf in de verte. Even later kwamen er twee overvliegen waarbij ik nog net de aftocht kon vastleggen. Geen idee wat deze raaf in zijn bek heeft. Ziet er niet uit als een prooi. Ik probeerde ze te volgen maar ze waren me te snel af. In de verte zag ik nog wel een torenvalk één van de raven aanvallen. Op die plek had ik ook al eens een treffen met een slechtvalk gezien. Ik heb het idee dat hier een terror-torenvalk de dienst uitmaakt.
Sowieso veel torenvalken in dit gebied, even verderop zat een vrouwtje vrij laag in de boom. Ik fietste rustig langs en keerde iets verderop voorzichtig om. Zo kon ik frontaal een foto maken, trillend van de kou en geen gevoel meer in mijn vingertop maar het is gelukt. Bij het passeren van een wielrenner koos ze het luchtruim. Je kunt goed zien dat ze de veren ‘uit’ heeft staan. Daardoor ontstaat er tussen de veren isolerende luchtzakken. Een mooie manier om warm te blijven. Let maar eens op de tuinvogeltjes, die zien er in de kou ook boller uit dan normaal.
Op het keerpunt van mijn route was deze torenvalk aan het bidden, pal boven het fietspad. Er stond bijna geen wind, het lijkt me dat het bidden dan extra moeite kost omdat ze dan niet tegen de wind in kunnen hangen. Hoe dan ook, het blijft een mooi gezicht. En langs het Valleikanaal zat deze grote zilverreiger. De kleuren waren wel mooi, maar de setting was een beetje saai. Tot de witte gigant op de wieken ging, waardoor er ‘engelenvleugels’ ontstonden. Nice!
