We zaten al in de auto, op weg naar het Deelerwoud. Toen bedacht ik me dat het wel eens erg druk op de weg zou kunnen zijn vanwege vakantieverkeer en Jeff vulde aan dat de A12 wel eens een stuk afgezet zou kunnen zijn wegens werkzaamheden. We schakelden zeer snel en besloten niet de snelweg op te gaan, maar het dicht bij huis te zoeken. Zo fijn om genoeg keuze in de nabije omgeving te hebben, het werd Palmerswaard. We komen daar al best lang en hebben alle seizoenen inmiddels daar de revue zien passeren. En toch, we hebben het nog nooit zo bloemrijk ervaren als vandaag. Met een hoofdrol voor het boerenwormkruid, dat op vele plekken te zien was.
Er flitsten regelmatig vogels weg, ze ontdekken was nog een hele kunst en ze fotograferen bijna mission impossible. Ze zijn zo schuw, deze periode. Kleintjes moeten worden gevoerd en die zijn extra kwetsbaar, dus ze nemen zo min mogelijk risico. Een putterjonkie zat (ver weg in een boom) te bedelen: ik wil MEER! Eten is er nu in overvloed, er valt genoeg te snoepen. Dat deed Jeff ook van de bramen die overal stonden. We menen ook een braamsluiper te hebben gezien, maar zijn niet zeker van deze waarneming. We tellen ‘m dus niet mee.
Op een paar plekken stond een plantje dat oranje springzaad heet. Heel subtiel, je moet er echt op letten. Dat in tegenstelling tot de paars/roze reuzenbalsemien. Die zag je niet over het hoofd, vanwege de hoeveelheid maar ook de grootte. Soms bijna manshoog.
De variatie aan bloemen was enorm. Sommige waren al bijna uitgebloeid, andere stonden in vol ornaat te pronken. En het stond allemaal door elkaar zonder wanordelijk te zijn. Ze vulden elkaar aan wat kleur, grootte en bloeiwijze betreft. Het was gewoon feestelijk om daar over de paden te lopen.
Ook op het dijkje waren vele planten te bewonderen, leuk om te zien dat er wel weer andere soorten de boventoon voerden. Het is een klein natuurgebied, maar zeer gevarieerd!
Op het laatst zijn we nog even naar de Rijn gelopen. Daar vlogen een aantal visdieven heen en weer. En uiteraard ook verschillende soorten meeuwen, hier een kokmeeuw die zijn zwarte koppie al aan het omruilen is voor het winterkleed. Je ziet nog wel een zwarte ring op z’n kop. En er lagen flink wat nijlganzen in de Rijn te dobberen. In het broedseizoen zijn ze wat meer op zichzelf, maar nu zoeken ze elkaar weer op.
Tot slot nog twee zwart-wit foto’s. Van een torenvalk bij de Cuneratoren, die combinatie vond ik wel toepasselijk. En een lepelaar met zijn lamel-achtige verenpatroon. Bijzonder.
