Een hele koude dag vandaag, maar wel met een zonnetje. Warm aangekleed en op de fiets gestapt. Richting Binnenveld kom ik een tafereeltje tegen dat velen bekend zal voorkomen: een buizerd op een paaltje, vlak langs de weg. Aan auto’s stoort een buizerd zich niet. Maar een fietser die stopt, dat is verdacht… Toch is het gelukt om ‘m op de plaat vast te leggen:
Iets verderop ligt een hele takkenverzameling langs de weg en jawel, ik hoor de roep van het winterkoninkje. Zo helemaal zijn habitat. Het zou juist gek zijn als er geen winterkoning zat. Verder vandaag opvallend veel dodaars gezien, daar keek ik toch wel van op. Niet allemaal op één plek maar her en der. Vaak per twee en het viel nog niet mee ze te fotograferen, ze zijn erg schuw.
Het Binnenveld ligt er verstilt bij, de kou hangt over het land.
Dit keer heb ik geen wandeling gemaakt maar ben telkens even gestopt op plekken waar ik wat moois zag en dat was nogal vaak. Zoals de flitsende ijsvogel, scherend over een slootje. Of deze torenvalk die heel lang op dezelfde plek in de lucht bleef hangen: bidden zogezegd. Wat een energie moet dat kosten, want om niet neer te storten moeten die vleugels flink snel gaan. En om niet vooruit te gaan , gebruikt hij zijn uitgewaaierde staart als rem. Handig.
Even verderop in het weiland zitten twee zwarte vogels, het lijkt alsof ze bij een prooi zitten. Ze maken al snel plaats voor eksters, die inderdaad ook wel een hapje vlees lusten. Eén van de zwarte vogels vond ik vrij groot. Ze gingen in een hoogspanningsmast zitten en de grote vogel poetste zijn snavel aan het stalen frame. Ik zag er meteen iets artistieks in vanwege die bijzondere lijnen. Laat het nou ook nog eens om een heuse raaf gaan. Met veren tot halverwege zijn snavel. Gaaf!
De terugweg ging langs het Valleikanaal. Daar nog een zeer geconcentreerde blauwe reiger ontmoet. Die trok zich niets van mij aan en staarde gebiologeerd naar het water.
Terwijl ik door industrieterrein fiets richting huis, zie ik iets bijzonders in de lucht. Een kleine regenboog-zon. Links daarvan de echte zon. Snel even wat foto’s gemaakt maar vanwege alle industrie geen mooie omgeving. Iets verderop in de landerijen was het nog steeds te zien, gelukkig. Ik wist wel dat het om een bijzon ging, hoe die ontstaat was mij niet bekend. Internet biedt uitkomst: Dunne, hoge bewolking bevat vaak ijskristallen. In horizontaal georiënteerde ijskristallen dringt zonlicht binnen en dan verandert de zonnestraal van richting. Hierdoor komen er één of twee gekleurde vlekken met de kleuren van de regenboog. Het rode gedeelte is naar de zon gericht en het blauwe gedeelte naar de andere kant. De kring om de zon (halo) ontstaat ook op deze manier. Het verschil is dat de ijskristallen net anders zijn gedraaid, waardoor het zonlicht ook in een andere hoek wordt afgebogen.
