Het was mistig, het bleef mistig… Ik was er al vroeg bij maar er was letterlijk bijna niets te zien. Gelukkig ken ik het gebied goed, anders is het toch even zoeken in zo’n ‘wazige’ wereld. Om de tijd te vullen met meer dan alleen wachten, ben ik wat gaan experimenteren met foto’s maken in deze omstandigheden. Veel kon weg, deze mochten blijven:
Zelfs toen de zon door kwam, duurde het nog een hele tijd voor de mist optrok. Waarschijnlijk omdat er ook bar weinig wind stond. Maar toen de zon alles begon op te warmen, toen was het zo gepiept. In een kwartier tijd trok de boel open, de eerste foto is om 07:49 uur gemaakt en de laatste om 08:05 uur.
Mijn wachten werd beloond met 3 paapjes. En dat is best bijzonder, die krijg je echt niet dagelijks te zien. De tapuiten van maandag waren al top, dit is de overtreffende trap. Blij mee dus!
Toen ik het welletjes vond en bij de fiets stond om te vertrekken, kwam er opeens een bruine kiek aanscheren. Aarch, als ik iets langer was blijven staan, had ik ‘m vol op de plaat kunnen zetten. Maar ja, het was wel een mooi gezicht.
In eerste instantie waren de uiltjes ‘in het verborgene’ maar later zat deze toch ook heerlijk te genieten van de zon. Die werd mij iets te warm, we gaan de tropische waarden aantikken vandaag. Dus op naar huis.
