Gisteren heel vroeg opgestaan en niet meer naar de weersvoorspelling gekeken. De avond daarvoor was aangegeven dat het zonnig en droog zou zijn en zo snel zal dat toch niet veranderen… Zo kwam het dat ik zonder paraplu of regenkleding het Binnenveld indook en al vrij snel kreeg ik te maken met spetters. Een beetje verbaasd was ik wel, maar het stelde niet veel voor. Er stond een prachtige, allium-achtige bloem in de berm, op het punt van uitkomen:
De lucht betrok meer en meer. Met de morgenzon erbij gaf dat zo’n mooi licht.
Maar zoals ik al aangaf, hier was ik niet op voorbereid. Gelukkig ben ik op dat soort momenten vrij creatief in oplossingen bedenken. Dus toen de spetters serieus werden, ben ik op mijn krukje gaan zitten, strak tegen mijn fiets aan die op zijn beurt weer tegen een hek stond. Uit de fietstas de rugzak opgediept en die op mijn hoofd gelegd. En zo zat ik de eerste forse bui uit. Dat zal een vreemd gezicht geweest zijn voor de langs rijdende automobilisten ;-). Maar het werkte en daar gaat het om. Zon en regen, de perfecte combinatie voor een regenboog. En niet zomaar één, deze kleurenboog ging halfrond en overal net zo fel.
Gelukkig had ik niet gekeken naar buienradar, dit wil je toch niet missen! De ene bui was overgewaaid en de volgende diende zich weer aan.
Toch waren er ook droge periodes en vogels trekken zich sowieso niet veel aan van nattigheid. Deze gele kwikstaart had een flinke buit te pakken. Dat belette hem niet om met volle snavel continue zijn kwik-roep te laten horen.
En meneer grutto liet weten dat hij toch wel de baas is in dit gebied. Grutto-grutto-grut.
Het was echt genieten geblazen, maar ik vond het toch welletjes geweest toen ik weer een donkere buienlucht zag naderen. Nog wel even een ‘sliert’ grutto’s vastgelegd tegen die donkere lucht. En daarna rap richting huis.
