We gaan het liefst elke dag er even op uit in de vakantie. Lekker vroeg ook, dan is het licht het mooist en het is nog rustig. Afgelopen woensdag zijn we naar de Ewijkse Plaat gegaan. De Waal stroomt daar door het gebied, we liepen eerst naar een uitloper daarvan. Boven dat rustige water vloog een ouder-visdief heen en weer en een juveniel erachteraan. En maar ‘kekken’ (oftewel zeuren) om een lekker hapje. Je kunt het jong goed herkennen aan zijn zwarte petje dat nog niet duidelijk is afgetekend.
Jeff heeft een app op zijn telefoon waar de wandelpaden op (zouden moeten) staan. De praktijk is nog wel eens anders, ook dit keer was het zoeken naar een pad. Ondertussen uiteraard ook om ons heen gekeken en zo viel ons dit mooie moerasvergeet-mij-nietje op. Het was er inderdaad wat drassig, we hielden gelukkig wel droge voeten en vonden een pad onder aan de dijk. We liepen daar door het hogere gras te banjeren, dat is wat intensief maar wel de moeite waard.
Daarna nog een afslag gemaakt zodat we langs de Waal konden wandelen. Daar varen flinke schepen, apart om die zo dichtbij langs te zien komen. In de lucht vlogen oeverzwaluwen, ze bleven maar rondjes vliegen boven ons hoofd. Op een gegeven moment keek ik om me heen, want oeverzwaluwen maken hun nesten in -jawel- zanderige oeverwanden. Laten wij nou net met onze rug naar zo’n wand staan, waar een heleboel gaten in zitten. Ai, we stonden voor hun holen. We stapten opzij en direct vlogen ze hun nesten in om de jongen te voeren. Volgende keer moeten we dus beter opletten en ze niet in de weg staan. De terugweg grotendeels over de dijk gelopen en genoten van het mooie uitzicht.
Gisteren hebben we een voor ons nieuw natuurgebied verkend. Een stukje voorbij Utrecht ligt de Groene Jonker. Het bord belooft heel wat… Wat aantallen betreft zit er genoeg. Heel veel waterminnende vogels zoals deze lepelaars, meerkoeten, eenden, ganzen. Erg leuk waren de hoge banken met uitzicht over het water. Leuke bijkomstigheid was dat de boerenzwaluwen laag vlogen en je er voor je gevoel af en toe tussen zat. Als ze even wilde rusten, namen ze plaats op het riet. Ieder zijn stekkie.
Dit gebied ligt vol met riet. Daar horen dan ook rietvogels bij zoals de rietgors en de kleine karekiet. Verder opvallend veel gele kwikstaarten, die druk in de weer waren met foerageren. Ook nog wat onalledaagse soorten gezien zoals een purperreiger, kemphaan en bosruiter. Maar de geoorde fuut op het welkomsbord, die was even niet thuis.
Zoals op de foto’s te zien is, was het erg bewolkt. Naarmate we richting huis reden, trok de lucht open en thuis scheen lekker de zon. ’s Avonds zijn we dan ook nog even met de fiets erop uit getrokken. Bij de Plantage Willem III loopt een weg óver het natuurgebied. Op de brug even gestopt en naar beneden gekeken, een haas werkte nog een late maaltijd weg en dit ‘wilde’ damhert had uiteindelijk ook die rare snuiters op de brug in de gaten. Aan de overkant spotte ik nog een kudde paarden. En dat alles zomaar bij ons om de hoek.
Vandaag ook dicht bij huis gebleven, om kwart over 7 parkeerden wij bij het Leersumse Veld. Autodeur open, camera’s om en kli-èèèhh, de harde roep van een zwarte specht. Die ik vlak daarop hoog in een boom zie zitten. Dat was een goed begin van de dag. Het werd nog beter, op een aantal plekken waren diverse soorten te zien. Het is net of ze zich verzamelen op die hotspot-plaatsen. Hoewel, ze zijn juist niet makkelijk om te spotten, zo klein, vlug en schuw als ze zijn. Van een handjevol is het enigszins gelukt om ze vast te leggen.
In de omgeving van een omgevallen boom zijn we wat langer gebleven. Daar vlogen boompiepers in en uit en meerdere gekraagde roodstaarten gebruikten de kale takken als uitgangspunt om een duik naar de zanderige grond te nemen en daar wat lekkers te scoren.
De heide staat al in bloei, op sommige plekken begint het paars het landschap te kleuren:
Vlak bij deze plek scheerde er nog een zwarte specht voor mij langs, heel laag over de grond. Het duurde even voor mijn brein registreerde wat ik zag. Het kwartje viel wel, maar toen was de vogel al in de bosschage verdwenen. Verder vloog er tot drie keer toe een groepje vogels over, die we in eerste instantie niet konden plaatsen. We hadden het wel over kruisbekken, die wilden we namelijk graag zien en worden hier ook wel waargenomen. Maar ja, wij zien ze nooit en herkennen dus ook niet hun geluidjes. Bij de derde keer kon ik wat foto’s maken. Geen goede kwaliteit maar heel duidelijk gekruiste snavels. Leuk! De afwisseling van diverse soorten vogels is een plus, we houden ook van een divers natuurgebied. En dat is het hier zeker. Zandgebied, heide, open plekken, maar ook smalle boslaantjes, het is er allemaal. Van overzichten tot details, er zijn veel onderwerpen om op de gevoelige plaat vast te leggen.
Al met al zijn we vier uur op stap geweest, het eerste gedeelte nam de meeste tijd in beslag. De terugweg verliep vlotter, hoewel ik nog wel even de tijd nam voor deze mooi libel. Bij het bekijken van de foto viel mij het randje van de bamboe op. Net een kunstwerkje. Zo mochten we al deze dagen iets moois ontdekken. En wie weet wat er nog in het verschiet ligt. Spannend.
